20 Μαΐου 2012

Αντώνης Ιορδάνογλου
Ταξιδιωτικός συντάκτης

“Κυρίες και κύριοι

Καλώς ήρθατε στον Καβομαλιά.

Χωρίς να είμαι εγώ ο οικοδεσπότης, χωρίς να είμαι εγώ καν συμπατριώτης ή συγχωριανός, σάς καλωσορίζω στα χώματα μιας άλλης Ελλάδας. Δεν είναι εδώ η Ελλάδα η γνωστή, η διάσημη, η λαμπερή, η πολυδιαφημισμένη, η πολυτελής και ξακουστή, η παραθαλάσσια χώρα των διακοπών. Βρισκόμαστε στην άλλη Ελλάδα που δεν την άγγιξε το μαγικό ραβδί της τουριστικής ανάπτυξης, η terra incognita κάποιων ελληνικών βουνών, ποταμών και σπηλαίων, η άγνωστη γη των ορεινών χωριών, η ξεχασμένη στις σελίδες κάποιας παμπάλαιης γεωγραφίας, η εντελώς άλλη Ελλάδα, τα χαρίσματα της οποίας είναι βαθιά και καλά κρυμμένα.

Ο τίτλος «ανεξερεύνητη» είναι τίτλος τιμής για αυτή την δεύτερη Ελλάδα. Τίτλος τιμής σε ό,τι έμεινε ξεχασμένο και ανέγγιχτο: στα δάση και τα άγνωστα θαμνοτόπια, στα ορεινά χωριά και τους τελευταίους τους κατοίκους που τα κρατούν ζωντανά, στα παντέρημα ξωκλήσια που σώζουν ιερές μνήμες αλλά και αριστουργήματα της βυζαντινής τέχνης, στους ήσσονος τουριστικής αλλά μείζονος συναισθηματικής αξίας χαμένους αρχαιολογικούς τόπους τους ευλογημένους από τα κείμενα του Ηρόδοτου και του Στράβωνα, στις αμέτρητες εικόνες, ήχους αρώματα και γεύσεις μιας όμορφης και παράξενης πατρίδας. Σε μια γωνιά από αυτή τη δεύτερη Ελλάδα σας καλωσορίζω σήμερα.

  Πρωτοπέρασα από τον Καβομαλιά με το πλοίο της γραμμής από τον Πειραιά (προ αμνημονεύτων χρόνων) και θυμάμαι το μαύρο του αιώνια τα ραγμένου κάβου που μου έλεγαν οι ψαράδες θείοι και παππούδες μου. Ξανάρθα πολλά χρόνια μετά στην περιοχή πολλές φορές. Μια φευγαλέα εντύπωση που κράτησα μέσα μου - σαν εικόνα που ξεχώρι σε μέσα από τους χιλιάδες τόπους των δημοσιογραφικών χαρτογραφικών μου εξορμήσεων - απαντάει στο ερώτημα τι είναι τα Βάτικα και ο Καβομαλιάς.

Τυπικά είναι νοτιοανατολική άκρη της Λακωνίας. Τι ξέρουν οι ταξιδιώτες από εδώ; Λίγα πράγματα. Κυρίως το περιλάλητο Ελαφονήσι με τις υπερδιάσημες αμμουδιές του και τη Νεάπολη, ως παράκτια πύλη για τα Κύθηρα. Και μετά; Το «μετά» είναι ένα ταξίδι πασπαλισμένο με τη μυστηριακή γοητεία ενός τόπου άγνωστου και απείρως γοητευτικού. Λόφοι με ελαιώνες, πουρνάρια και μυγδαλιές κατηφορίζουν σε απόκρημνες ακτές με κρυμμένες αμμουδιές, χωριά που κρύβουν κάτω από τα κατάλευκα σπίτια με τα κόκκινα κεραμίδια μια μεγάλη ναυτική παράδοση, ασβεστολιθικά βουνά διάτρητα από μοναδικής ομορφιάς σπήλαια, πουρναροτόπια και λειμώνες γεμάτοι σπάνια αγριολούλουδα και φωλιές τσακαλιών, απολιθωμένα δάση κεντημένα από την αλμύρα και χωράφια σπαρμένα με κοχύλια εκατομμυρίων ετών, ασκηταριά κρυμμένα από τους ανθρώπους αλλά όχι από το Θεό, στολισμένα από κάποιο ταπεινό χρωστήρα με λαμπερές ακόμη αγιογραφίες, βυθισμένες αρχαίες πολιτείες και ελαιώνες κεντημένοι με ξεχασμένα χωριά, ορθοπλαγιές, ψαραδολίμανα, παλιά πειρατικά λημέρια δίπλα σε χρυσές απέραντες αμμουδιές και αλμυρές λίμνες γεμάτες πουλιά. Και στη άκρη ο πιο μυθικός κάβος του ελληνικού αρχιπελάγους, ο μέγας Μαλέας, αυτός που στοίχειωνε τους αρχαίους πορτολάνους, ο φορτωμένος με θρύλους και τρομερές ιστορίες, το λίκνο λογοτεχνών και ποιητών να στέκει πάνω από τις υποθαλάσσιες αβύσσους, υψώνοντας γρανιτένιο αυχένα μέσα στα τρία πέλαγα: και σήμερα ακόμη ο περίπλους του σου σφίγγει την ψυχή, ας είναι και μπουνάτσα.
Εδώ σε αυτή την άκρη της Λακωνικής γης με την πανσέληνο η Σελήνη κατεβαίνει πάνω από τους μύλους για να μπορούν να την αγγίξουν οι ποιητές και τα κορίτσια που αγρυπνάνε. Εδώ κάποτε περπατήσαμε μια διαδρομή μεγάλη και δύσβατη, μέσα από κακότροπα φρύγανα, μεθυστικό θυμάρι, άσπονδες οχιές και στιλπνές σαύρες. Από ψηλά αντανακλούσε φως θαλασσινός, ρευστός ουράνιος καθρέφτης. Η ψυχή μας δάκρυσε...

Ναι.Καταλαβαίνω. Θα αναρωτιέστε κι εσείς πώς ακόμη παραμένει άγνωστο αυτό το διαμάντι της λακωνικής φύσης. Δεν ξέρω. Ίσως είναι απόδειξη ότι σε αυτόν τον τόπο γίνονται ακόμη θαύματα. Κάπως έτσι νομίζω ότι πρέπει να έρθει κάποιος εδώ στα Βάτικα και στον Καβομαλιά. Σαν να προσεγγίζει ένα θαύμα. Να αγγίξει, μυρίσει, γευθεί, αφουγκρασθεί τον παλμό ενός τόπου απλώς θαυμάσιου. Και να αφεθεί στην μαγγανεία του. Το ταξίδι στην Ελλάδα είναι ένας ολόκληρος κόσμος και μάλιστα με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης «κόσμος» που σημαίνει στολίδι. Μετά υπάρχουν τόσοι κόσμοι όσοι και οι άνθρωποι. Το δικό μου ταξίδι είναι σίγουρα εντελώς διαφορετικό από το δικό σας. «Διαφορετικά νερά βρέχουν αυτούς που μπαίνουν στα ίδια ποτάμια»ισχυρίζεται ο Ηράκλειτος. Και πολύ σωστά. Ο Καβομαλιάς που είδα εγώ είναι άλλος από τον Καβομαλιά που θα δείτε εσείς. Γιατί κάθε άνθρωπος, η ματιά και η ψυχή του είναι μοναδικά
ΠΗΓΗ: http://www.capemalea.eu/index.htm



11 Μαΐου 2012

  Κείμενο -  φωτογραφίες:Δημήτρης Καραγεωργίου


   Το φυσικό ανάγλυφο της Πελοποννήσου, και η συχνή εναλλαγή μοναδικών τοπίων, είναι δύο μόνο από τους πολλούς λόγους που συγκεντρώνουν την προτίμηση των επισκεπτών. Όσο απομακρυνόμαστε από την Αθήνα και την Αττική, το οδικό δίκτυο γίνεται όλο και πιο φτωχό. Οι νοτιότερες περιοχές, έχουν κυρίως δευτερεύοντες δρόμους, κάτι που δυσχεραίνει αρκετά το πέρασμα των επισκεπτών. Ίσως είναι ένας από τους βασικούς λόγους, για τους οποίους οι περιοχές αυτές έχουν μείνει " πίσω " σε τουριστική ανάπτυξη.

Το πρώτο " πόδι " της Πελοποννήσου, είναι μία τέτοια περιοχή. Ίσως και η πιο αντιπροσωπευτική. Η πιο μεγάλη πόλη, είναι η Νεάπολη, στη μέση του ομώνυμου όρμου. Απέναντι της, ένα από τα ομορφότερα νησιά, η Ελαφονησος. Είναι χτισμένη, στους δυτικούς πρόποδες του όρους Κριθίνα. Από την Αθήνα, η Νεάπολη απέχει περίπου τριακόσια σαράντα χιλιόμετρα. Ο δρόμος, ως γνωστόν, μέχρι την Τρίπολη είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει να λέμε καλός. Από κει και κάτω είναι αυτό που λέμε " της υπομονής ".
Τα Βελανίδια βρίσκονται στην ανατολική πλαγιά του όρους Κριθίνα. Από τη Νεάπολη, απέχουν δεκαπέντε χιλιόμετρα. Διασχίζοντας την πόλη, ακολουθούμε τις ταμπέλες προς Λάχι, και κατόπιν δύο χιλιόμετρα μετά αριστερά τη διασταύρωση προς Βελανίδια. Ο δρόμος περνάει πάνω από το φρύδι του βουνού, χαρίζοντας μοναδικά τοπία προς το Μυρτωο.

  Ο οικισμός, είναι μία απρόσμενη συνάντηση. Η φιδίσια διαδρομή, που μόνο προς το ανοιχτό πέλαγος χαρίζει ανοιχτό ορίζοντα, σε τίποτα δεν προδιαθέτει τον επισκέπτη, για αυτό που τον περιμένει έπειτα από κάθε στροφή. Ως την τελευταία, όπου ξεπροβάλλει απότομα ένα από τα ωραιότερα χωριά της Ελλάδας. Αμφιθεατρικά απλωμένος ο οικισμός κάτω από τα απόκρημνα βράχια που χάνονται που ημερεύουν μέχρι το ακροθαλάσσι, για να " δένει " ο οικισμός με τη θάλασσα.
  Η Βελανιδιωτες, ήταν άξιοι ναυτικοί, από πάππου προς πάππου. Πριν από τον πόλεμο, δικά τους καΐκια ανέβαιναν μέχρι τη Θεσσαλονίκη, μεταφέροντας τα αγαθά του τόπου τους. Σε πολλά ταξίδια, κινητήρια δύναμη ήταν μόνο τα κουπιά. Μέχρι και σήμερα η θάλασσα ήταν και είναι τρόπος και μέσο όρο ζωής. Και δεν είναι τυχαίο, πως ο οικισμός, αν και χτισμένος στο βουνό, είναι περισσότερο " ναυτικός " απ' ότι μπορεί να δει κανείς και στα νησιά ακόμα.
    Ο σφιχτός οικισμός, απλώνεται ολόκληρος στα μάτια του επισκέπτη. Όλη η ομορφιά, ξεχειλίζει ανάμεσα στις γειτονιές, τα στενά δρομάκια και τα περιποιημένα σπίτια. Καρφωμένος κάτω από τα βράχια, με " στέμμα " του το ξωκλήσι του Αϊ Γιάννη και περιτριγυρισμένος από το πράσινο τοπίο, δίνει μιαν αλλιώτικη αίσθηση. Του τόπου, που οι άνθρωποι του τον αγαπούν πραγματικά, και τον φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού. Εκατό άνθρωποι ξεχειμωνιάζουν στα Βελανίδια όλοι κι όλοι, και χαίρονται τον τόπο τους με κάθε τρόπο. Ασβεστώνουν τα σπίτια και τις αυλές, φροντίζουν τα γεράνια και τις βουκαμβίλιες, στις μικρές αυλές και τα χαγιάτια.
   Ανάμεσα στις γειτονιές με τα στενά δρομάκια, δεσπόζει που ναός της Μυρτιδιώτισσας. Η ευρύχωρη πλατεία του φιλοξενεί όλους τους ντόπιους και τους επισκέπτες σε κάθε εκδήλωση. Εδώ, τα ήθη και τα έθιμα τηρούνται ευλαβικά. Οι άνθρωποι βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους. Στη μικρή τους κοινωνία, η επί της υποδοχής και παντος επιστητού κυρά Τασία, ο Τζίμης με το γαϊδουράκι του για μεταφορές και θελήματα, ο πάντα καλόκαρδος Σαράντος για την τέχνη του ξύλου.

    Το επίνειο των Βελανιδιών, βρίσκεται περί το ενάμισι χιλιόμετρο πιο χαμηλά. Έστω κι αν η θάλασσα απέχει τόσο, ο ναυτικός χαρακτήρας και οι συνήθειες των κατοίκων είναι έντονες. Λιμάνι με την έννοια του κλειστού χώρου, δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως ένα απάνεμο μέρος με μικρό ντόκο, που φιλοξενεί τα καΐκια των ντόπιων και το καλοκαίρι όσων επισκεπτών έχουν δικό τους σκάφους. Εναλλακτική λύση, βρίσκεται περί το ενάμισι χιλιόμετρο βορειότερα σε μικρό αλιευτικό καταφύγιο.
Η ευρύτερη περιοχή, το πρώτο " πόδι " της Πελοποννήσου, ονομάζεται Βάτικα η και χερσόνησος της Επιδαύρου Λιμηράς. Γνωστά στην περιοχή είναι και τα εγκαταλειμμένα μοναστήρια του " Μικρού Αγίου Όρους " . Εκείνο όμως που είναι πιο πολύ απ όλα γνωστό, για τους ναυτιλλόμενους και όχι μόνο, είναι το φοβερό και τρομερό ακρωτήρι του κάβο Μαλιά. Η πρόσβαση εκεί, ήταν πάντα πολύ δύσκολη.
   Ο φάρος Μαλέα Λακωνίας, χτισμένος από πέτρα, λειτούργησε για πρώτη φορά επανδρωμένος το 1883. Σήμερα είναι αυτόματος ηλιακός φάρος, και από το 1983 επιτηρούμενος. Για τις ανάγκες εξυπηρέτησης του προσωπικού, υπάρχουν βοηθητικά κτίσματα, αποθήκη, φούρνος και το κυρίως κτίριο του φάρου. Έχει ύψος δέκα πέντε μέτρα από το έδαφος και απέχει σαράντα μέτρα από τη θάλασσα. Στο ισόγειο του, υπάρχουν τρία υπνοδωμάτια όπου έμεναν οι φαροφύλακες και μία κουζίνα. Από εκεί ξεκινάει και η σκάλα με τα σαράντα οχτώ σκαλιά που οδηγεί στον εξώστη. Εκεί βρίσκεται η λάμπα του φάρου. Για τη λειτουργία του χρειαζόταν καθαρό πετρελαίου. Οι φαροφύλακες ανέβαιναν στο φάρο και με οινόπνευμα άναβαν τον αμίαντο, που τον τροφοδοτούσαν με κάποια σωληνάκια με το πετρέλαιο.
    Για να φτάσετε στο φάρο από τα Βελανίδια, η απόσταση είναι 7,8 χιλιόμετρα και χρειάζονται περίπου τρεις ώρες. Η πρώτη ώρα θα σας οδηγήσει μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Μύρωνα, σε ένα άπλωμα, με θέα μία μεγάλη παραλία. Από εκεί, ξεκινά η κυρίως πεζοπορική διαδρομή, ένα μονοπάτι που σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται προσοχή και χαρίζει άπλετη θέα στη θάλασσα μέσα σε ένα επιβλητικό τοπίο. Για τους λιγότερο μυημένους στην πεζοπορία, μέχρι τον Αγίου Μύρωνα, μπορείτε να φθάσετε με αυτοκίνητο από βατό το χωματόδρομο. Λίγο πριν, σε μία διασταύρωση, θα φτάσετε στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά. Η απόσταση και για τα δύο είναι περίπου 3,5 χλμ. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε, ότι χάρη στις προσπάθειες του Συνδέσμου Βελανιδιωτών " η Μυρτιδιώτισσα " ο φάρος του Μαλέα ανακηρύχθηκε σε ιστορικό και διατηρητέο μνημείο.
Όσο για την εξαιρετική εικόνα αυτής της στεριανής ναυτικής πολιτείας, ένα μεγάλο μέρος της οφείλεται στον Γιώργο Κουτσούκαλη, εργολάβο, γέννημα θρέμμα του τόπου, που αναπαλαιώνει, επισκευάζει, συντηρεί ότι κι όπου χρειάζεται.

ΦΑΓΗΤΟ
Ξεχωριστή τοπική παραδοσιακή συνταγή, είναι τα " τσαϊτια ", πίτες με φρέσκο κατσικίσιο τυρί και μυρωδικά. Θα βρείτε επίσης φρέσκο ψάρι και ντόπια κρεατικά.
Μέσα στα Βελανίδια έχετε τρεις επιλογές. Το καφενείο εστιατόριο " ΚΑΒΟ ΜΑΛΕΑΣ" όπου ο Παναγιώτης εκτός από τις τοπικές συνταγές μπορεί έπειτα από συνεννόηση -27340/51288- να σας φτιάξει κόκορα κοκκινιστό όπως κι ότι άλλο της παραγγείλετε εγκαίρως. Ζητήστε του να σας φτιάξει και δίπλες. Εκεί, οι γεύσεις είναι αυτό που λέμε σπιτικές, με όλη τη σημασία της λέξης. Η ψησταριά – ουζερι “ΒΡΑΧΟΣ”, οπου ο κ. Κώστας το χειμώνα μαζεύει όσους παρόντες και στήνονται γλέντια. Εκεί, ο εξώστης έχει και θέα στον οικισμό. Δεν μένει παρά να κατηφορίσετε στο " λιμάνι ", στην ταβέρνα του Σαράντου Δράκου, για φρέσκο ψάρι κι όχι μόνο. Εκτός Βελανιδιών, στο Λάχι, στον “ΟΙΝΟΠΗΛΟ”, μία μικρή ταβέρνα σε στιλ παραδοσιακού καφενείου.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
- Για εικόνες και χρώματα ,ένα σεργιάνι τον σφιχτό οικισμό με τα στενά σοκάκια στις γειτονιές.
- Επειδή καλοκαίρι έρχεται, μπάνιο " εύκολο " στην παραλία του λιμανιού, και μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, στην παραλία " καλεβόλος ". Την ονόμασαν έτσι γιατί από εκείνο το σημείο και μόνο μπορούσαν να έχουν πρόσβαση οι πειρατές με όπλα. Καλή βολή δηλαδή.
- Σε πρώτη φάση μία βόλτα μέχρι τα εκκλησάκια του Αγίου Μύρωνα και του Αγίου Θωμά. Απέχουν τριάμισι χιλιόμετρα από τον οικισμό. Και σε δεύτερη …
- … με μιάμισης ώρας περπάτημα, του εκπληκτικό τοπίο με το φάρο του Μαλέα.
- Πανοραμική άποψη του οικισμού και της περιοχής, με το βλέμμα να χάνεται στο Μυρτώο, από το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη. Το " στέμμα " των βελανιδιών.
- Εναλλακτική λύση για πρόσβαση στο φάρο, με κάτοικοι της περιοχής. Θα σας πάει μέχρι τον " κόλπο της καλόγριας " απ όπου ο φάρος απέχει πέντε με δέκα λεπτά πεζοπορίας. Μοναδική προϋπόθεση, ο σχετικά καλός καιρός.

www.psarema-skafos.gr

09 Μαΐου 2012

Φίλες και φίλοι, πολίτες της Λακωνίας,
 
Στις 6 Μαίου, δώσαμε μαζί μία δύσκολη μάχη, με αξιοπρέπεια, γνωρίζοντας τις τεράστιες δυσκολίες που είχαν διαμορφωθεί για τη χώρα και τους πολίτες.
Δεν κρύφτηκα. Δεν τα παράτησα, παρότι δεν ήμουν Βουλευτής.
Συμμετείχα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, στην μάχη για τη Λακωνία και τη Δημοκρατική Παράταξη. Για λόγους αρχής και συνεπούς πολιτικής παρουσίας και διαδρομής. Με καθαρό πολιτικό λόγο, με σεβασμό στον Πολίτη.
Οι πολίτες της Λακωνίας με την ψήφο τους έδειξαν ότι διεκδικούν την ανανέωση στη βάση αρχών και θέσεων στην υπηρεσία των πολιτών του τόπου και της χώρας μας. Οι πολίτες έκαναν τις επιλογές τους. Οι πολιτικοί οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει και πάλι το κόμμα της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και των αγώνων. Να ξαναβρεί την ψυχή του και να βρεθεί και πάλι κοντά στον εργαζόμενο, στον άνεργο, στον αγρότη, στον ναυτικό, στον επαγγελματία, στον συνταξιούχο, στη νέα γενιά.
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τους πολίτες της Λακωνίας, οι οποίοι σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη μάχη στάθηκαν δίπλα μου ανιδιοτελώς και με τίμησαν με την ψήφο τους, εκτιμώντας αρχές, αξίες και συνέπεια, δίχως ανταλλάγματα και πελατειακές σχέσεις.
Φίλες και φίλοι, πολίτες της Λακωνίας,
Η χώρα πρέπει να πορευτεί με ασφάλεια και σταθερότητα για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού μας. Για να επιστρέψει και πάλι το χαμόγελο, η ελπίδα και η αισιοδοξία.
Σε αυτή τη δύσκολη πορεία δηλώνω και πάλι παρόν, αντλώντας δύναμη από τη δύναμη που μου έδωσαν οι απλοί πολίτες, και οι αγωνιστές της Δημοκρατικής Παράταξης στο Νομό Λακωνίας.

07 Μαΐου 2012


Αποτελέσματα εκλογών της 6ης Μαΐου στο εκλογικό κέντρο Βελανιδίων

01 Μαΐου 2012

Παρουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ στη Σπάρτη μίλησε χθες βράδυ ο Μανώλης Αντωνάκος, υποψήφιος Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νομού Λακωνίας. Τον Μανώλη Αντωνάκο προλόγισε ο διακεκριμένος δικηγόρος και πρώην γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ κος Παναγιώτης Κομνηνός.
Μηνύματα έστειλαν ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής Γρηγόρης Νιώτης και ο πρώην Υπουργός Ναυτιλίας κος Γιάννης Διαμαντίδης.
Ο Μανώλης Αντωνάκος τόνισε στην ομιλία του μεταξύ άλλων ότι είναι παρών στη δύσκολη αυτή μάχη, στη δύσκολη αυτή συγκυρία για τη χώρα και τους πολίτες. Δεν κρύφτηκε ποτέ! Δεν τα παράτησε! Έκανε ένα σύντομο απολογισμό για την πορεία του από το 2009 μέχρι σήμερα λέγοντας χαρακτηριστικά ότι κράτησε τον λόγο του. Ήταν κοντά στους πολίτες. Αγωνίστηκε μαζί τους για τα προβλήματα της υγείας, της πρόνοιας τα έργα υποδομής των αγροτών, των επαγγελματιών,των ψαράδων, των νέων, της τρίτης ηλικίας.

Λίγα λόγια για τα Βελανίδια. Το χωριό βρίσκεται κτισμένο στο νοτιότερο άκρο του ορεινού όγκου του Πάρνωνα. Από τα Βελανίδια μπορεί να επισκεφτεί κανείς τη βόρεια πλευρά του Κάβο-Μαλέα και το φάρο του, που χτίστηκε το 1860 και είναι ένας από τους παλαιότερους αλλά και τους τελειότερους της Μεσογείου.
Τα Βελανίδια είναι οικισμός των Βυζαντινών χρόνων, κάτι που μαρτυρά το πλήθος των βυζαντινών ναών που είναι διάσπαρτοι σε όλη την έκταση. Πιθανότατα ο οικισμός που δημιουργήθηκε περί το 1718 στη θέση ‘Παλιοκαμάρες είναι συνένωση πολλών μικρότερων και παλαιοτέρων κάτι που εξηγείτε από την ανάγκη των ανθρώπων εκείνης της εποχής για την δημιουργία πιο οργανωμένων οικισμών.
Τι μπορείτε να δείτε και να θαυμάσετε στα Βελανίδια! Μπορείτε να κολυμπήσετε στις πανέμορφες γνωστές αλλά και κρυφέςπαραλίες, Μπορείτε να επισκεφτείτε τα δεκάδες μικρά εξωκκλήσια, τα περισσότερα κατασκευασμένα μεταξύ 12ου - 14ου αιώνα, Στο ύψωμα πάνω από τα Βελανίδια μπορείτε να επισκεφτείτε το 'ΕΡΓΟ' πρόκειται για ένα συγκρότημα στρατιωτικών κτιρίων που κατασκευάστηκε το 1942 από τους Γερμανούς, Ο φάρος του Κάβο Μαλέα ένα στολίδι πρόσφατα ανακαινισμένος και χαρακτηρισμένος ως ιστορικό και διατηρητέο μνημείο της σύγχρονης ιστορίας, σε ένα θρυλικό ακρωτήρι σας περιμένει να τον επισκεφτείτε και να απολαυσετε το απέραντο γαλάζιο.

Είδατε περισσότερο