Το Λιμεναρχείο της Νεάπολης Βοιών Λακωνίας ενημερώθηκε για την ύπαρξη πυρομαχικού υλικού, στη θαλάσσια περιοχή πλησίον του αλιευτικού καταφυγίου Βελανιδίων.
Ο ιδιώτης που κολυμπούσε στην περιοχή εντόπισε το πυρομαχικό που μοιάζει με νάρκη και ενημέρωσε άμεσα έναν λιμενικό από τα Βελανίδια και κατόπιν αυτός την υπηρεσία του.
Από τη Λιμενική Αρχή της Νεάπολης, σημάνθηκε η επίμαχη περιοχή και ενημερώθηκε η αρμόδια Υπηρεσία για τις δικές της, περαιτέρω ενέργειες, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει η νομοθεσία. Συγχρόνως, ενημερώθηκαν οι αλιευτικοί σύλλογοι της περιοχής, για αποφυγή δράσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα επεισόδιο της ευσεβούς φαντασίας αλλά ένα θεολογικό πείραμα πάνω στον χρόνο, το σώμα και τη μνήμη. Η Γραφή σιωπά, η Παράδοση μιλά: τα Transitus Mariae (οι αφηγήσεις της Μεταστάσεως), τα πατριαρχικά Τυπικά της Μεγάλης Εκκλησίας, η υμνογραφία του Ιωάννη Δαμασκηνού και του Κοσμά του Μελωδού, οι βυζαντινές εικονογραφίες του Δαφνίου και της Καππαδοκίας. Από αυτά τα στρώματα πηγών προκύπτει ένας κοινός τόπος: η Κοίμηση δεν είναι «τέλος», αλλά μετατροπή του χρονολογικού χρόνου σε καιρό, μια πράξη μεταστοιχείωσης της θνητότητας σε αφθαρσία.
Τα απόκρυφα μάς δίνουν τον πρώτο κώδικα: τρεις ημέρες πριν, ο Γαβριήλ —ο κήρυκας της αρχής— επιστρέφει ως κήρυκας της πληρότητας, κρατώντας φοίνικα νίκης. Η Παναγία δεν πληροφορείται έναν θάνατο, αλλά ένα πέρασμα. Ο θάνατος ονοματίζεται ύπνος, η βιογραφία ανοίγει σε εσχατολογικό ορίζοντα. Η «σύναξη ἐν νεφέλαις» των Αποστόλων δεν είναι παρά μια εικονογραφημένη εκκλησιολογία: το αποστολικό σώμα συμπτύσσεται στον τόπο της μεταστάσεως, γιατί η Εκκλησία οφείλει να είναι μάρτυς όχι μόνο της Ενανθρώπισης αλλά και της δυνατότητας της ανθρώπινης φύσης να συσταθεί στην αφθαρσία. Στο κέντρο της εικόνας, ο Χριστός κρατά την ψυχή της Μητέρας Του ως λευκό βρέφος — αντίστροφη Γέννηση. Η θεολογία του εικονισμού συμπυκνώνεται σε μία κίνηση: Αυτός που εσαρκώθη απ’ Αυτήν, τώρα Αυτήν την εσαρκωμένη ανθρωπότητα την εισφέρει στην άκτιστη ζωή.
Τα Τυπικά της Μεγάλης Εκκλησίας και το De Ceremoniis του Κωνσταντίνου Ζ΄ δείχνουν ότι το Βυζάντιο δεν «τιμούσε» απλώς, αλλά σκηνοθετούσε την εορτή ως πολιτική θεολογία: λιτανείες από τις Βλαχέρνες, παρουσία αυτοκράτορα όχι ως κοσμικής υπεροχής αλλά ως υποταγής στο ιερό, δημόσιες πράξεις ελεημοσύνης. Η νηστεία του Αυγούστου, αυστηρή και καθολική, ήταν μέθοδος μετασχηματισμού του χρόνου: αποκόπτει από τον ρυθμό της κατανάλωσης, εισάγει σε ρυθμό παρακλήσεως. Η υμνολογία δηλώνει χωρίς αμφισημίες: «Ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε». Δεν πρόκειται για αισθητική υπερβολή αφού είναι δήλωση παρουσίας, ένα «πολιτικό» ρήμα της Εκκλησίας για τον τρόπο που ο κόσμος κρατιέται.
Από αυτό το πλέγμα πηγών προκύπτουν τρία εννοήματα: (α) η Κοίμηση ως εσχατολογική ανθρωπολογία — το σώμα δεν καταργείται, μετατίθεται (β) η Κοίμηση ως λειτουργική χρονοσοφία — ο χρόνος δεν μετράται, μεταποιείται (γ) η Κοίμηση ως πολιτική θεολογία — η κοινότητα δεν οργανώνεται απλώς, ιερουργείται. Στο πλαίσιο αυτό, η «χαρμολύπη» δεν είναι ρητορικό σχήμα αλλά περιγραφή λειτουργικής εμπειρίας: η λύπη δεν διαλύεται, μεταστοιχειώνεται, η χαρά δεν εκχυδαΐζει, βαθαίνει.
Η νεωτερικότητα, ωστόσο, παρεμβάλλει έναν άλλο μηχανισμό: η εορτή γίνεται event, η λιτανεία γίνεται σκηνή, ο καιρός βυθίζεται στον τουριστικό χρόνο. Ενώ το απόγευμα ψάλλονται Παρακλήσεις, το βράδυ η πλατεία γεμίζει ηχεία, κρέας, αλκοόλ, μικροφωνικές, συχνά με την παρουσία ή ανοχή κληρικών που η θεσμική τους σιωπή μοιάζει με επισημοποίηση της εκκοσμίκευσης. Εδώ δεν έχουμε απλώς «λαογραφία»: έχουμε μια ανθρωπολογική εκπαίδευση στη λήθη, όπου οι νεότεροι μαθαίνουν να συνδέουν την Παναγία όχι με την ησυχία της μετάστασης αλλά με τη βουή μιας αγοράς. Η πατερική φράση «νηστεία ἐστὶν ἡ τῶν παθῶν ἐγκράτεια» (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης) αντιστρέφεται: η ακράτεια γίνεται κανονικότητα, και ο χρόνος της εορτής χάνεται στον θόρυβο της κατανάλωσης.
Η στοχαστική γλώσσα θα έλεγε: το ιερό απο-εσωτερικεύεται και εκτίθεται ως θέαμα. Όταν το ιερό γίνεται οθόνη, η μνήμη γίνεται feed. Η εορτή, που δημιουργήθηκε για να μας βγάλει από την κυκλοθυμία των γεγονότων, ενσωματώνεται στη ροή τους. Ο καιρός εκπίπτει σε χρονολόγιο. Η απώλεια δεν είναι «ηθική» μόνο, είναι οντολογική: δεν ξέρουμε πια να μετατρέπουμε τον χρόνο σε σωτήριο καιρό. Το βυζαντινό παράδειγμα δείχνει ότι η πόλις μπορεί να είναι «λειτουργικό σώμα», το σύγχρονο σκηνικό υποδεικνύει ότι η πόλη έγινε σκηνή χωρίς λειτουργία.
Υπόγεια —και ακριβώς επειδή δεν είμαστε προορισμένοι για «αποκαλυπτική μαντεία»— λειτουργεί μια προφητολογία των συμπτώσεων: γύρω από τον Δεκαπενταύγουστο πληθαίνουν οι εικόνες της κτίσεως που στενάζει — πυρκαγιές, πλημμύρες, θερμικά κύματα, ταραχές. Δεν είναι «τιμωρία», είναι συγχρονία που παιδαγωγεί. Όταν το ιερό καθίσταται θόρυβος, η φύση μιμείται τον θόρυβο με τρόπο τρομακτικό. Η Γραφή επιμένει: «Ἔλεος καὶ κρίσιν ᾄσομαί σοι, Κύριε», η κρίση δεν ακυρώνει το έλεος, το αποκαλύπτει. Η μνήμη της Κοιμήσεως, εάν τελεστεί ως καιρός, γίνεται οικολογία της ψυχής και του τόπου: σιωπή αντί ρύπανσης, εγκράτεια αντί υπερκατανάλωσης, ελεημοσύνη αντί επίδειξης.
Η βυζαντινή εμπειρία δεν ήταν αναμνηστική διακόσμηση, αλλά μορφή πολιτικής τάξης: ο αυτοκράτορας, ο λαός, ο κλήρος υπέγραφαν την υπαγωγή τους στο μυστήριο. Η εορτή παρήγαγε κοινωνικές χειρονομίες — λιτανείες που ακινητοποιούσαν την πόλη, διανομές αγαθών, κοινοτικό ρυθμό. Σήμερα, το ανάστροφο: θεσμοί που οφείλουν να θυμίζουν το μυστήριο, λειτουργούν ως διαχειριστές του θεάματος. Όπου έπρεπε να υπάρχει νηστεία, στήνεται ψησταριά, όπου έπρεπε να υπάρχει σιωπή, υψώνεται subwoofer, όπου έπρεπε να υπάρχει λιτανεία, καταναλώνεται «εμπειρία».
Η θεολογία της Κοιμήσεως —αν ληφθεί στα σοβαρά— προσφέρει μια πρακτική ασκητική του χρόνου: δεκαπέντε ημέρες ως αντίστροφη αγωγή, όχι απαγόρευση για την απαγόρευση, αλλά τεχνική μνήμης. Να λιγοστέψει η κατανάλωση, να αυξηθεί η προσευχή, να σβήσει λίγο η οθόνη, να φωτιστεί λίγο το πρόσωπο, να αντικατασταθεί ο θόρυβος από την κοινή ανάγνωση των Παρακλήσεων, να ιδρυθεί —έστω συμβολικά— ένας «κανόνας ησυχίας» στον δημόσιο χώρο το βράδυ της εορτής. Η μίμηση δεν είναι ηθικισμός, είναι μετοχή: «ἡ μίμησις Θεοῦ ὅσον ἐφ’ ἡμῖν» (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής).
Στο βάθος, το ερώτημα είναι απλό και σκληρό: επιθυμούμε η εορτή να μάς μετακινεί ή να μας διασκεδάζει; Αν ισχύει το πρώτο, τότε η Κοίμηση είναι το αντίθετο της φυγής: είναι η είσοδος στην πιο απαιτητική μορφή παρουσίας — την παρουσία ενώπιον του Θεού, όπου ο άνθρωπος σώζεται χωρίς να διαγράφεται, και το σώμα δοξάζεται χωρίς να αποπνευματοποιείται. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε ο Δεκαπενταύγουστος θα παραμένει ένας αθώος θόρυβος του Αυγούστου που καλύπτει το ίδιο του το κενό.
«Ὁ χρόνος ἄνευ καιροῦ κατατρώγει». Δεν χρειάζεται να το βρούμε αυτούσιο στον Άγιο Μάξιμο Ομολογητή για να το αναγνωρίσουμε αληθινό. Η Κοίμηση είναι το αντιδηλητήριο: μετατρέπει την κατανάλωση του χρόνου σε προσφορά του χρόνου. Είναι η στιγμή όπου η Εκκλησία θυμάται πώς να ζει: με νηστεία που δεν είναι δίαιτα, με εορτή που δεν είναι πανηγύρι, με σιωπή που δεν είναι απουσία, με χαρμολύπη που δεν είναι αντίφαση αλλά αλήθεια. Κι αν ο κόσμος επιμένει να ζητά θέαμα, ας απαντήσουμε με μορφή: με την μορφή Εκείνης που, «ἐν τῇ Κοιμήσει», δεν άφησε τον κόσμο, αλλά μάς έδειξε πώς ο κόσμος αφήνει τον θάνατο.
Για άλλη μία χρονιά το καθιερωμένο Βελανιδιώτικο γλέντι θα πραγματοποιηθεί ανήμερα της Παναγίας 15 Αυγούστου στο χώρο της ποταμιάς στο γιαλό με άφθονο φαγητό και μουσική.
Την μουσική διασκέδαση έχουν αναλάβει οι: Νίκος Σταθάκης, Γιώτα Βαρελά, Κωνσταντίνος Πριφτάκης, Νίκος Βορίλας, Γιώργος Βορίλας και Νίκος Δημητρακαράκος.
Τιμή Εισόδου 7,5 Ευρώ (Δωρεάν είσοδος για παιδιά κάτω των 12 ετών)
Οι ιδιοκτήτριες των LifeLikes, Άννα και Αναστασία Γλαντζή σε συνεργασία με την Κίνηση Γυναικών Βελανιδίων, προσκαλούν τα παιδιά με τους γονείς τους να παίξουν, να χαρούν και να δημιουργήσουν στον φιλόξενο χώρο του Συλλόγου, στο παλαιό Δημοτικό σχολείο.
Η Κίνηση Γυναικών Βελανιδίων διοργανώνει εκδρομή για τις 19 Αυγούστου στην Τρίπολη και στον υπέροχο προορισμό Άγιο Νικόλαο Βαρσών ( από τα πιο παλιά μοναστήρια του Μοριά)- Σπήλαιο Κάψια (από 10 πιο όμορφο σπήλαια της ελληνικής επικράτειας) . Εκεί υπάρχει ταβέρνα που εξυπηρετεί τους επισκέπτες σε φαγητό και τέλος στην Αγία Φωτεινή ( η πιο παράξενη εκκλησιά που βρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο της Μαντινείας).
Αναχώρηση από Νεάπολη γύρω στις 7πμ... Επιστροφή στη Νεάπολη
Τη Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025, η Εκκλησία μας εόρτασε τη μνήμη του Οσίου Θωμά του εν τω Μαλεώ. Στη Μητρόπολή μας πανηγύρισε η Ιερά Μονή του εορταζομένου Αγίου που βρίσκεται στα Βελανίδια.
Η Ιερά Μονή βρίσκεται στον τόπο που ασκήθηκε ο μεγάλος αυτός άγιος της εκκλησίας μας, δίπλα στην πηγή - θαύμα του.
Την Κυριακή το απόγευμα τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός της εορτής, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. Ευσταθίου.
Πριν το τέλος της ακολουθίας, ο Μητροπολίτης μας μίλησε στο εκκλησίασμα για τα θαύματα του Οσίου Θωμά, τα οποία επιτελούνται μέχρι σήμερα.
Ανήμερα τις εορτής τελέσθηκε ο όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, μετ’ αρτοκλασίας. Ο πατέρας Γεώργιος αφού ευχαρίστησε τον εφημέριο π. Κωνσταντίνο και τον π. Ανάργυρο που συλλειτούργησαν, ευχήθηκε στον ηγούμενο της Ι.Μονής, γέροντα Χερουβείμ να στηρίζεται από τον Άγιο Θωμά στο σπουδαίο πνευματικό έργο που επιτελεί.
Για πρώτη φορά εφέτος εόρτασε την ονομαστική του εορτή του, ο πάτερ Θωμάς , ο οποίος εκάρη μοναχός πριν ένα χρόνο και βέβαια φέρει το όνομα του Οσίου Θωμά.
Στο τέλος των ακολουθιών του εσπερινού και της θείας λειτουργίας προσφέρθηκαν κεράσματα αλλά και ως ευλογία, εικονάκια του Αγίου καθώς και το απολυτίκιο, κοντάκιο του οσίου, καλλιγραφημένο από τον γέροντα Χερουβείμ.
Μεγάλη συγκίνηση σε όλους προκάλεσε το ζωντανό θαύμα του Οσίου Θωμά, ο Δημήτρης μας, που ακριβώς ένα χρόνο πριν, κτύπησε πολύ σοβαρά στο κεφάλι μετά από ατύχημα που παραλίγο να του στοιχίσει την ζωή.
Ο γέροντας και όλη η πνευματική οικογένεια του οσίου Θωμά προσευχήθηκαν θερμά και κατόπιν επιβεβαιώσεως του ίδιου του Αγίου με εμφάνιση του στην γιαγιά του Δημήτρη ότι θα τον κάνει καλά, ο Δημήτρης με φανερές ακόμα τις πληγές του, προσκύνησε με ευλάβεια τα ιερά λείψανα του Οσίου Θωμά και κοινώνησε των Αγίων Δώρων.
Τετάρτη, Αυγούστου 20, 2025
Χρυσοβαλάντης Καραντζής
ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
No comments
