Μια μικρή επίσκεψης εις τον Καβομαλιᾶ αποτελεί λουτρόν αναγεννήσεως

  Ο Μελέτιος Γαλανόπουλος γεννήθηκε στη Μαγούλα της Σπάρτης στις 6 Ιουνίου 1892. Σπούδασε Θεολογία και Φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μονάχου και Λειψίας. Υπηρέτησε ως Καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και Διευθυντής Εκκλησιαστικών Σχολών. Επίσης υπηρέτησε ως Εφημέριος της Ελληνικής Κοινότητος Μονάχου. Το 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε στο Ντάχαου μέχρι το 1945. Στις 22 Απριλίου 1956 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Κυθήρων. Στις 10 Μαΐου 1969 απεχώρησε της ενεργού υπηρεσίας δυνάμει του Ν.Δ. 126/1969. Εκοιμήθη στη Σπάρτη στις 30 Μαΐου 1972.¨

¨ Μια μικρή επισκεψης εις τον Καβομαλιᾶ αποτελεί λουτρόν αναγεννήσεως.

Ο επισκεπτόμενος την Πελοπόννησον οφείλει εις το προγραμμα αυτού να περιλάβη και την επίσκεψιν εις τον Καβομαλιᾶν. Ούτος είναι το Ν. Α. ακρωτήριον της Πελοποννήσου, και ονομάζεται από την επιχώριον παρἀδοσιν μικρόν άγιον όρος. Κείται δε απέναντι ακριβῶς της μεγαλονήσου Κρήτης.

.... Από την Μονεμβάσιαν ακολουθοῦμεν την αμνατολικήν παραλίαν τυ Μαλέα καθ΄οδόν ωραία και γραφικά χωρία, τα Νόμια η Περιβόλια, τον Άγιο Φωκά, την επάνω και κάτω Καστανιᾶν και τα Βελανίδια. Η διαδρομή αυτή θα μας παραμείνη αλησμόνητος Είναι μήκος 40-45 χιλιομέτρων, αλλά πολύ αναπαυτική. Η φιλοξενία των χωρικῶν και η μεγάλη καλωσύνη των είνι λίαν υποχρεωτική, η δε φύσις φαινόμενον ουράνιον. Υπάρχει ο συνδυασμός της ξηράς και θαλάσσης αναπαυόμενος εις τα ανάκτορα των χαρίτων, τα αρωματισμένα με το γλυκύ άρωμα του θυμαριού, της αφάνας του τσάρου και προ πάντος της υπερόχου και ονομαστής χλωρίδος του Καβομαλιά, και της ονομαζόμενης φασκομηλιάς, ίνα παραλείψωμεν τα τόσα άλλα μυροφόρα φυτά και τους τόσους μυροβόλους θάμνους.

Από το χωρίον Βελανίδια μετά μίας και ημισείας ώρας πορείαν εφθάσαμεν δύοντος του Ηλίου εις τον υπέροχον φάρον του Καβομαλιᾶ. Είναι εις από τους μαγαλυτέρους και τελειοτέρους εις εγκαταστάσεις φάρους της Μεσογείου. Διανυκτερεύσαμεν μετά το ωραίον ακτοπλοικόν ταξίδιον και προσηρμίσθημεν εις μικρόν τίνα του Καβομλιᾶ ορμίσκον ( Ποφήτην Ηλίαν) .

Η θάλασσα ήτο γαλινιώσα και οι ψαράδες εψάρευον και μας επρομήθευσαν και ένα υπέροχον σπαρταριστόν ροφόν, τον οποίον εμαγείρευσαν οι ίδιοι, παρασκευάσαντες μιαν έξοχον θαλασσινή ψαρόσουπαν. Απεβιβάσθημεν εις την ακτήν με το γλυκοχάραμα και απελαύσαμεν το υπέροχον θέαμα της ανατολής του Ηλίου.

Τι ευχάριστος δροσιά!

Τι ωραία πρωία! Ο ελαφρός φλοίσβος της θαλάσσης θωπεύει την ακοήν μας και η αραωματισμένη από το ευγενές άρωμα της φασκομηλιάς, αύρα της Μεσογείου δροσίζει το πρόσωπον μας, ενώ ο ήλιος αναδύεται πυροκόκκινος από τα ηλιοπεφοινιγμένα νερά της Μεσογείου και εκτοξευει τας ροδοχρόους ακτίνας του.

Η ανατολή του ήλιου απολαμβανόμενη από τους βράχους του Καβομαλιά είναι η άριστη πασών των υπό τον ήλιον και η ακτινοβολία του φαινομένου θείον , επί της ηλιοπεφοινιγμένης υδάτινης ράχεως της περισκραπεδούσης αυτόν θαλάσσης. Τόσῳ δι αρίστη μοι εφάνη η ανατολή αυτή και ΄τοσω ἐκπαγλον το θέαμα, ώστε αθελήτως ανηλθεν ειςτα χείλη μου και εψιθύρισα το περί της Σαλαμίνος αθάνατον λόγον του Σοφοκλέους:

"Ω κλεινα Σαλαμίς, συ μέν που ναίεις αλίπλακτος ευδαίμων.¨ Τη αλήθεια ενόμισα ότι μετησιώθην εις τας αιθεριώδης διαμονάς του αιθεροβάμενος ηλίου ως συμπολίτης ναίοντος Διός καίτοι είμαι προσγειωμένος εις τους όχθους του υπό τον Ταύγετον.

Προς Mεσημβρίαν εις το βάθος διακρίνετια η νύμφη του Μυρτώου, η μεγαλόνησος Κρήτη με τα πανύψηλα Λευκά της ὀρη της και την Ίδην, προς Δυσμάς δε εις την είσοδον του Λακωνικού κόλπου και με το πρόσωπον εστραμμένον προς το Σικελικό και Κρητικόν Πέλαγος η νήσος των Κυθήρων το μήλον της έριδος μεταξύ των αρχαίων Σπαρτιατών και Αθηναίων. Δυτικώτερον η Ελαφόνησος

και Β. Δ. δίκην μετώρου η υψηλοτέρα κορυφή του Ταυγέτου.

Ο Καβομαλιάς είναι το κεντρικόν σημείον το καθορίζον τας θαλασσίας αποστάσεις και κατευθύνσεις των ποντοπορούντων εις την Μεσόγειον. Διό φιλοξενεί ένα από τους ονομαστότερους φάρους.

Εις τίνα εκεί που καταβόθραν ανεκαλύφθη κρύπτη οστών. Ως διηγούνται δε οι εντόπιοι κατά την περίοδον του Ευρωπαικού πολέμου η κρύπτη αύτη εσυλήθη υπό ξένων πλοίων αίτινα επί ημέρας εφόρτωνον από τα οστά εκείνα . Πιστεύεται ότι τα οστά αυτά ανήκουν εις τα θύματα των πειρατών του μεσάζωνος ων ο Καβομαλιάς υπήρξε φοβερόν ορμητήριον.

Αλλ΄αν οι πειραταί δεν ταράσουν πλέον την ησυχίαν και την γαλήνην του Μαλέα, δονοὐσιν όμως αυτόν αι αντιπνοαί των ανέμων, οι οποίοι αναταράσουν τα νερά της περικρασπεδούσης αυτόν θαλάσσης και καθιστώσι το περασμάτου φοβερόν. Δια να δυνηθή κανείς να λάβη μιαν εικόνα της τρικυμίας εις την θάλασσαν του Μαλέα, αρκεί να αναλογισθῆ ότι ο Φάρος αυτού κείμενος εις 180 μ υπέρ την θάλασσαν εν καιρώ τρικυμίας περιλούεται υπό των κυμάτων. Αι τρικυμίαι εις τον Καβομαλιάν είναι άγριαι, αι δε εκσπῶσαι εκεί θύελλαι και καταιγίδες τρομακτικαί. Τα κύματα ανερχόμενα μέχρι του τεραστίου ύψους των θραυόμενα επί των απορρώγων βράχων και σχισμών αυτού υποχωρούσιν καταλείποντα φοβερόν πάταγον ίνα επέλθωσιν λαυρότερα και θρυματισθώσι μετ΄ ισχυροτέρου πάταγον.

Πόσα πλοία δεν έχουσιν καταποντισθῆ αύτανδρα παρασυρθέντα από τας εις την θάλασσαν του Καβομαλιά εκραγείσας καταιγίδας και θύελλας;

Ποσάκις δε οι ναύκληροι και τα ναυτικά πληρώματα με τα σωσίβια περιεζωσμένοι δεν εθεώρησαν περιδεείς και ουχί άπαξ αλλά πολλάκις τας καταιγίδας και τας τρικυμίας εις το πέλαγος της αφριζούσης θαλάσσης του Μαλέα, ή δεν ήκουσον περιδεείς τον τρομακτικόν πάταγον του εξοκείλαντος και προσαράξαντος εις τους βράχους πλοίου των και δεν έιδον ορμητικά να εισρέωσιν εις αυτό τα ύδατα και να το κατακλύπτωσιν, ενώαυτοί απέλπιδες εξαπέλυον το σήμα του κινδύνου;

Εντεύθεν και το απόφθεγμα "Μαλέαν δε κάμψας επιλάθου των οίκαδε" όπερ έψαλλεν η αρχαία μούσα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΒΟΜΑΛΙΑΝ.

Η ισχύς και η μεγαλοπρέπεια είναι δυο θείαι τελειότητες, αι οποίαι επιφαίνονται εις τον καιρόν των καταιγίδων και των θυελλών.

Αναπολούμεν την στιγμήν αυτή καθ΄ην ιστάμεθα εις τους βράχους του πολυθορύβου Μαλέαν και εμμέτρως απαγγέλουν τα χείλη μας "Μαλέαν δε κάμψας επιλάθου των οίκαδε", τους υπερόχους στίχους του ψαλτηρίου εκ του ΚΗ΄ Ψαλμού του Δαυίδ, δι ών, η υψιπέστης και υψιπόρος μούσα του εστεμμένου ψαλμωδού περιγράφει μιαν μεγαλοπρεπεστάτην από των καταιγίδα.

Ο έχων υπ ὀψιν την παροιμίαν "Μαλέαν δε κάμψας επιλάθου των οίκαδε" ο γνωρίσας τας τρικυμίας και τας θύελλας τα οποίας εγνώρισαν οι ποντοπορούντες την θάλασσαν του Καβομαλιά και αναγινώσκων τον ανωτέρω ψαλμόν αποκομίζει την ενύπωσιν ότι ο Δαυίδ περιδεής θεωρών απορρώγων βράχων του Καβομαλιά εκστασίασαν εις το πέλαγος της θαλάσσης της περισκραπεδούσης αυτόν δεινήν καταιγίδα και ακούων τον πάταγον των επ΄ αυτών θραυομένων κυμάτων, αίτινα υπεχώρουν ίνα επανέλθουν λαυρότερα, φοβερώτερα, αγριώτερα εγχρώμως περιγράφει αυτήν.

Αξίζει τον κόπον ιστάμενοι επί των βράχων του ΤΡΟΜΕΡΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΟΣ

των θαλασσίων καταιγίδων και κατακλυσμών να απαγγείλωμεν τον ωραίον, τον όντως μεγαλοπρεπή αυτόν ψαλμόν, έχοντος ούτως:

<<Ψαλμός του Δαβίδ.>> Απόδοτε εις τον Κύριον, υιοί των δυνατών, απόδοτε εις τον Κύριον δόξαν και κράτος. Ψλ 96:7

2 Απόδοτε εις τον Κύριον την δόξαν του ονόματος αυτού· προσκυνήσατε τον Κύριον εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού.

3 Η φωνή του Κυρίου είναι επί των υδάτων· ο Θεός της δόξης βροντά· ο Κύριος είναι επί υδάτων πολλών. Εξ 9:23

4 Η φωνή του Κυρίου είναι δυνατή· η φωνή του Κυρίου είναι μεγαλοπρεπής.

5 Η φωνή του Κυρίου συντρίβει κέδρους· και συντρίβει Κύριος τας κέδρους του Λιβάνου·

6 Και κάμνει αυτάς να σκιρτώσιν ως μόσχος τον Λίβανον και το Σιριών ως νέος μονόκερως.

7 Η φωνή του Κυρίου καταδιαιρεί τας φλόγας του πυρός.

8 Η φωνή του Κυρίου σείει την έρημον· ο Κύριος σείει την έρημον Κάδης.

9 Η φωνή του Κυρίου κάμνει να κοιλοπονώσιν αι έλαφοι και γυμνόνει τα δάση· εν δε τω ναώ αυτού πας τις κηρύττει την δόξαν αυτού.

10 Ο Κύριος κάθηται επί τον κατακλυσμόν· και κάθηται ο Κύριος Βασιλεύς εις τον αιώνα. Ψλ 10:16

11 Ο Κύριος θέλει δώσει δύναμιν εις τον λαόν αυτού· ο Κύριος θέλει ευλογήσει τον λαόν αυτού εν ειρήνη.

Και ναι μεν ότι η φωνή του Κυρίου δεν ακούγεται επί των υδάτων της Μεσογείου, αλλ΄επι των νεφών, αίτινα αποτελούσι το υγρόν παλάτιον του άνω Βασιλέως οπόθεν εξαποστέλει τας ατραπάς και τας βροντάς αυτού ουχ΄ ήτον

όμως η ισχύς και η μεγαλοπρέπεια Αυτού, αι δύο αύται θείαι τελειότητες εις τον καιρόν των μεγάλων καταιγίδων και θυελλών επιφαίνονται βηματίζουσαι και επί του πελάγους της ανατρασσομένης θαλάσσης της Μεσογείου, συνεπως και του Καβομαλιά.

Aψευδή περί τούτου απόδειξιν παρέχει το θαυμα του Κυρίου επί την λίμνην της Τιβεριάδος, όπου ο Κύριος εθεάθη βηματίζων επί της υγράς ράχεως αυτής προς σωτηρίαν του υπό των κυμάτων αυτής της βασανιζομένου πλοίου των Αγίων Αποστόλων τους καταφθάσας εκ του παρακειμένου όρους, όπου είχεν αποσυρθῆ, ίνα προσευχηθῆ.

Ναι φίλε αναγνώστα, εκεί όπου γενόμενης τρικυμίας τα κύματα μυκώμενα αναβαίνοντα εως τον Ουρανῶν και καταβαίνουσιν εως των αβύσσων το πλοίον κυματοπαλαίει και κλυδωνίζεται και απειλείται να καταποθή αύτανδρον και ταφῆ εις τας υπό του αρότρου του Χάρωνος του Πορθομέως της Στυγός και του Άδου, διαυλακουμένας φοβεράς υδατίνας χαράδρας, εκεί αθελήτως αναβαίνουσιν εις τα χείλη του ανθρώπου, και αυτού του κτήνους αθέου , οι στίχοι του ανωτέρου ψαλμού και η διανοια αυτού κάμπτει γόνυ ενώπιον του θρόνου της Μεγαλωσύνης του Κυρίου όν βλέπει κατοικούντα εν τω κατακλυσμῶ και επικαλείται την φωνήν αυτού δια να καταστείλη την μανίαν των κυμάτων και κοπάση η τρικυμία και ο σάλος.

Φαντασθήτε δε εάν εις την τοιαύτην στιγμήν του κινδύνου και εν καιρώ του ερεβώδους σκότους της νυκτός επιφανή επιφανή επι των βράχων της παρακειμένης ακτής ως μετέωρον, ο φωτεινός Σταυρός του Κυρίου, ειδοποιών αυτό ότι εκεί που επι του όρους προσεύχεται ο Κύριος, η επικαλείται την ταχείαν αντίληψην αυτού η ηγιασμένη ψυχή ενός οσίου αναχωρητού!

Οποία ρίγη συγκινήσεως …

δεν θα δοαδράμουν το σώμα και οποία νέφη πίστεως δε θα επισκιάσουν την προεσευχή του, ίνα ανφέρωσιν αυτή εις εκείνον όστις έχει την επίβασιν Αυτού επι των νεφών και την κατοικία Αυτού εν τω κατακλυσμῶ!

Υπό της βαθείας εμπνεύσεως τοιύτων συναισθημάτων πιστεύω αδιστάκτως, ότι ανυψώθη ο τηλαυγής και ελπιδοφόρος φάροςτης ανθρωπότητος, ο Σταυρός του Κυρίου και εις την δύσκολον αυτή καμπή των θαλασσίων ταξιδίων, επι των αποκρήμνων βράχων του Καβομαλιά, επι των οποίων η σκληρά πραγματικότης εχάραξεν με βαθέα και ανεξίτηλα γράμματα το :

"Μαλέαν δε κάμψας επιλάθου των οίκαδε" .

¨ Μια μικρή επίσκεψης εις τον Καβομαλιᾶ αποτελεί λουτρόν αναγεννήσεως¨

Σήμερα λοιπόν και πάλι ο Καβομαλιάς καλεί τους ανθρώπους της πίστεως να διαφυλάξουν την ιερότητα του τόπου των Βατίκων και ιδιαιτέρως την μοναδικότητα του Καβομαλιά ¨το μικρόν άγιον όρος ¨

Αντιγραφή απ τον τύπο της Λακωνίας της δεκαετίας του 1930, άρθρο που συνέταξε ο αρχιμανδρίτης Μελέτιος Γαλανόπουλος, αναφερόμενος για τον Κάβο Μαλέα.

Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Γαλανόπουλος.

Ιεροκήρυκας Σπάρτης

Ευχαριστούμε τον Vatikiotis.ever για την αλίευση αυτού του άρθρου