Η Νεκτάρια μας, η Νεκτάρια των Βελανιδίων, τι και αν η φήμη της έχει ξεπεράσει τα όρια της χώρας μας, τι και αν έχει ψάλει σε απίστευτα μέρη σε όλο τον κόσμο, τι και αν είναι περιζήτητη σε όλους τους Ναούς της Ελλάδας και του εξωτερικού, αυτή προτίμησε για άλλη μία φορά να βρεθεί τις άγιες αυτές ημέρες στον τόπο καταγωγή της, τα Βελανίδια το Μικρό Άγιο Όρος όπως λέει, εδώ δεν είναι η διάσημη κυρία Καραντζή αλλά η Νεκτάρια μας.
Θυμάμαι από παιδί κάθε καλοκαίρι στο χωριό η Νεκτάρια να μαζεύει τα μικρά παιδιά και να τους κάνει κατηχητικό, ναι, αντί να κάνει ανέμελη τις διακοπές της αυτή έκανε κατηχητικό και μάλιστα διοργάνωνε και εκδηλώσεις με τα παιδιά στο προαύλιο της Εκκλησίας, αυτό είναι για μας η Νεκτάρια.
Παίρνω το θάρρος εκ μέρους όλου του χωριού να την ευχαριστήσω για τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε αυτές τις ημέρες αλλά επίσης να ευχαριστήσω έναν ακόμα εξαιρετικό άνθρωπο που μας γνώρισε η Νεκτάρια, τον Βασίλη Τσαμπρόπουλο, ο Βασίλης που τολμώ να πω ότι λογίζεται πλέον Βελανιδιώτης αφού πιστεύω απολαμβάνει τις ημέρες που περνά στα Βελανίδια. Ελπίζω κάποια στιγμή να έχουμε την τύχη να τον ακούσουμε και ως μουσικό στα μέρη μας με την πρωτοβουλία ίσως κάποιου συλλόγου.
Τέλος να κλείσω με μία ανάρτηση της ίδιας της Νεκταρίας, που έκανε πριν λίγες ημέρες και επιβεβαιώνει όσα νιώθουμε γι’ αυτήν :
Υπάρχουν κάποιοι τόποι που ο σύνδεσμος μαζί τους δεν είναι απλώς καταγωγής, ούτε νοητικός, ούτε ακομα-ακόμα συναισθηματικός -όσο κι αν το τελευταίο καθορίζει το 99% των επιλογών μας.
Κι ας έχουν τόση ανάγκη, ειδικα αυτές τις μέρες, με τον έναν μόνο, αλλά καθ' όλα εξαιρετικό ψάλτη της ενορίας, τον Δημήτρη Καραντζή, που παράλληλα πρέπει να τρέχει για όλα...
Κι ας θα κάνει ο παπα Κώστας δύο ακολουθίες Μεγάλης Πέμπτης, με όλα τα λόγια, με κάθε λεπτομέρεια, δύο Επιταφίους και δύο Αναστάσεις. Χωρίς να ζητήσει τίποτα επιπλέον, ούτε να διαμαρτυρηθεί, ούτε να βαρυγκομήσει για τις ώρες, για την κούραση, για τα παγκάρια και όλα τα...συναφή...
Μόνο γι' αυτο θα άξιζε να είμαστε εκεί. Θα αρκούσε μόνο αυτό. Μα είναι τόσοι ακόμα λόγοι.
Έτσι βρισκόμαστε ξανά φέτος να ψάλουμε τη Μεγαλη Εβδομάδα σε αυτόν το ευλογημένο τόπο. Στο βυζαντινό μικρό Αγιο Όρος. Στο άκρο του Καβο- Μαλιά. Όχι απλώς γιατί είναι ο τόπος της καταγωγής μου, αλλά γιατί είναι ένας τόπος που θα άξιζε να είμαστε ακόμα κι αν δεν τον είχαμε γνωρίσει ποτέ. Θα άξιζε, αν μη τι άλλο, για τον ιερέα του που τρέχει ακούραστα να βοηθήσει τους πάντες και για τους ανθρώπους του που παρότι είσαι συγγενής τους, δεν θα σου πουν απλώς "καλωσήρθες", αλλά "ευχαριστώ που ήρθες"...
Κι εκείνος που πρώτος έκανε την επιλογή και την προτροπή για να βρεθούμε φέτος εξ αρχής εδώ, σε αυτό το μοναδικής ομορφιάς απομακρυσμένο μέρος της Ελλάδας δεν ήμουν εγώ. Ήταν ο Βασίλης μου, αυτό το θαύμα που έστειλε ο Θεός στη ζωή μου, που το ταλέντο του δεν του επιτρέπει να σνομπάρει την ψαλτική, όπως κάποιοι ομότεχνοί του. Κι ετσι κάνει το... "αδιανόητο"...: να ανεβαίνει ο ίδιος στο ψαλτήρι και να πράττει ο,τι έπραττε από τα 9 του χρόνια όταν έψαλλε τις Κυριακές στο αναλόγιο των Αγίων Πάντων στην Καλλιθέα και παράλληλα ερμηνεύε ρεσιτάλ Μπετόβεν...
Αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν ψαλτική στο μικρό Αγιο Όρος, στον βράχο του Κάβο Μαλιά, και στα πανέμορφα Βελανίδια.
Δείτε σχετικά:
Αποκαθήλωση στα Βελανίδια με την Νεκταρία Καραντζή και τον Βασίλη Τσαμπρόπουλο στο ψαλτήρι
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου