Λαογραφία

 Η Σελίδα αυτή ευελπιστώ να γίνει μια Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, λειτουργεί με βασικό σκοπό την έρευνα και τον εντοπισμό αρχειακού υλικού που αφορά στην ιστορική και πνευματική εξέλιξη και ανάπτυξη αυτού του χωριού. 

  Μέσα από την καταγραφή και την ανάδειξη αυτού του υλικού, στοχεύει να καταστήσει κοινωνούς όλους όσοι ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν, να μελετήσουν ή να αξιοποιήσουν αυτόν τον πολιτιστικό και ιστορικό θησαυρό. 

  Η διάσωση, η παρατήρηση και η καταγραφή στοιχείων που αχνά διακρίνονται ακόμη, πριν τα καταπιεί ο χρόνος και η λήθη αποτελούν καθήκον και βαθύτατη υποχρέωση όσων το πνεύμα και η καρδιά διαποτίζονται ακόμη από αγάπη και σεβασμό σε μια πολιτιστική κληρονομιά τόσο σπουδαία και παλιά.

Το υλικό που θα βρίσκεται εδώ είναι:
α) Παλιές φωτογραφίες και βίντεο που θα μας θυμίζουν ή θα μας δείχνουν πως ήταν αυτός ο τόπος πριν πολλά χρονιά.

β) Νέες φωτογραφίες παλιών αντικειμένων ή κτιρίων με σύντομη περιγραφή της χρήσης και χρησιμότητας. γ) Ποιήματα, κάλαντα και άλλα που ο γραπτός λόγος δεν έχει διασώσει.

δ) Ιστορίες αφηγημένες από ανθρώπους που έζησαν ή τους διηγήθηκαν σημαντικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν σε αυτή την γη.

  Στην προσπάθεια αυτή θα χαρώ να έχω την βοήθεια όσων κατέχουν τέτοιο υλικό και ζητώ την κατανόηση σας γιατί η επεξεργασία και η εξεύρεση αυτού του υλικού είναι αρκετά χρονοβόρα.

email επικοινωνίας: velanidia-baladis.blogspot@hotmail.gr

ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ - ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΦΩΤΩΝ ΣΤΑ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ

Μια εβδομάδα πριν από την Πρωτοχρονιά, αμέσως δηλαδή μετά από τα Χριστούγεννα κάθε νοικοκυρά κάνει διάφορες ετοιμασίες στο σπίτι της, ετοιμάζει τα γλυκά με μεγάλη χαρά, καθαρίζει το σπίτι της και του δίνει υφή εορταστική και χαρούμενη. Ψωνίζει δώρα για όλους.

Τα παιδιά περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία τη μέρα της πρωτοχρονιάς για να πάρουν την καληχέρα τους.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά θα πάνε στους παππούδες και στις γιαγιάδες τους να κάμουν <<ποδαρικό>> και να πάρουν την καληχέρα τους.

Οι νονοί και οι νονές δίνουν πολλά δώρα στις φιότσες και στους φιότσους τους (στα βαφτιστήρια τους).

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πάνε γλυκά στα λυπημένα σπίτια.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΦΩΤΩΝ

(όπως μας το έδωσε γραμμένο ο κ. Δημήτριος Κούνουπας.)

Καλήν ημέραν πάντες οι αδελφοί

Ακούσωμεν την σήμερον εορτήν.

Εν αρχή που έκαμνε ο Θεός

έκαμνε τη γη και τον ουρανόν.

Δεύτερον δε πάλιν από αυτά

έκαμνε το φως που εφώτιζεν.

Τρίτον δε πάλιν από αυτήν

έκαμνε τα δέντρα και τα φυτά.

Τρεις ημέρας έκαμνε με το φως

το δε σκότος έκαμνε της νυκτός

Τέταρτον δε πάλι από αυτά

εσύναξε το ύδωρ από τη γη

και όλα τα πράγματα με αρμονή.

Πέμπτον δε πάλι από αυτά

έκαμε τη θάλασσα και τους ποταμούς

Από το βιβλίο του Νικόλαου Σταυριανού για την λαογραφία των Βελανιδίων.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΕΛΑΝΙΔΙΩΝ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΞΕΣΠΑΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ - ΜΑΪΟΣ 1940

ΑΤΟΜΙΚΟΝ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟΝ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥ ΕΡΓΑΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

 

  Ένα από τα αντικείμενα κειμήλια που φιλοξενούνται στην Λαογραφική Έκθεση Βελανιδίων είναι και το ατομικό βιβλιάριο μεμονωμένου εργάτη θαλάσσης που εκδόθηκε το 1950 και ανήκε στον Βελανιδιώτη  Δράκο Σπυρίδωνα του Μιχαήλ με έτος γεννήσεως το 1903.

  Διακρίνουμε στις φωτογραφίες ότι στην θέση της υπογραφής αναφέρεται η λέξη αγράμματος, κάτι πολύ συνηθισμένο εκείνη την εποχή που η επαγγελματική αποκατάσταση των ανδρών αφορούσε την θάλασσα και η μόρφωση δεν ήταν απαραίτητη.

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Τα κάλαντα του Λαζάρου τα τραγουδούσαν παιδιά κρατώντας στεφάνια απο αγριολούλουδα και πολύχρωμες κορδέλες, γυρνώντας στις Ρούγες του χωριού.

Τα κάλαντα που θα διαβάσετε μας τα είπε ο Δημήτριος Κατερίνης, ετών 91.

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΕΟΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΒΥΘΑΝΙΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΑΡΘΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑ
ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΝ ΘΡΗΝΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝΕ ΜΟΙΡΟΛΟΓΟΥΣΑΝ
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΙΝΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑΡΘΕΙ
ΤΟΤΕ ΒΓΗΚΕ Η ΜΑΡΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΥΘΑΝΙΑ
ΑΝ ΕΡΧΟΣΟΥΝΑ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ
ΕΒΓΑ ΕΞΩ ΛΑΖΑΡΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΘΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ ΩΣ ΕΞΟΥΣΙΟ ΣΗΜΑΔΙ
ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΠΟΛΥΤΡΩΘΕΙ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΣΗΚΩΘΕΙ
ΠΕΣ ΜΑΣ ΛΑΖΑΡΕ ΤΙ ΕΙΔΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΗ ΠΟΥ ΕΠΗΓΕΣ
ΕΙΔΑ ΦΟΒΟΥΣ ΕΙΔΑ ΤΡΟΜΟΥΣ ΕΙΔΑ ΒΑΣΑΝΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥΣ
ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΝΕΡΑΚΙ ΝΑ ΞΕΠΛΥΝΩ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟΧΩ ΛΕΩ ΚΑΙ ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΤΕ ΠΛΕΟΝ

Ο ΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΡΙΖΙΚΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΚΛΗΔΟΝΑ

 

  Παραμονή του Αϊ Γιάννη του Ριζικάρη ελεύθερες κοπέλες κουβαλούσαν με τις βίκες το αμίλητο νερό από τις βρύσες του χωριού για να γεμίσουν το σταμνί  - κλήδονα, έπρεπε όμως να μείνουν αμίλητες σε όλη την διάρκεια του γεμίσματος του πήλινου σταμνιού .

  Ο συγχωριανοί τους προσπαθούσαν να τις κάνουν να μιλήσουν ή να γελάσουν αναγκάζοντας τις έτσι να πηγαινοέρχονται στην βρύση και ο κλήδονας να αργεί να γεμίσει με το αμίλητο νερό.

Κάθε ρούγα έβαζε το δικό της κλήδονα - σταμνί και κάθε κοπέλα στόλιζε το δικό της μήλο καθώς και των ανύπαντρων της οικογενείας τους, κεντούσαν πάνω στα μήλα τα αρχικά των ονομάτων με γαρίφαλα ή τα χάραζαν με το μαχαίρι. Επειδή υπήρχαν συνωνυμίες έβαζαν πάνω στα ριζικόμηλα σημαδάκια ώστε να μη μπερδεύονται τα σόγια.

  Όταν τελείωνε λοιπόν κάποια στιγμή ο μαραθώνιος του γεμίσματος του σταμνιού κάθε κοπέλα έριχνε το μήλο της μέσα στο κλήδονα τον οποίον σκέπαζαν με κόκκινο πανί και έδεναν με κόκκινη κορδέλα, την άλλη μέρα όταν έπεφταν τ' απόσκια μαζεύονταν στην πιο μεγάλη αυλή της ρούγας και άνοιγαν τον κλήδονα. Τα μήλα έβγαζε από το σταμνί ο καλύτερος χωρατατζής της παρέας για να μεταδίδει το κέφι στην γιορτή, τα ριζικά έβγαιναν τρεις φορές και τα στιχάκια που διάβαζαν ήταν της αγάπης παινέματα και τολμηρά όσο:

ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΗΔΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΝΝΙΟΥ ΤΗ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΡΙΖΙΚΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ.

ΣΤΟ ΡΙΖΙΚΟ ΜΟΥ Σ'ΕΒΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΡΙΖΙΚΑΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ.

ΤΟΙΧΟΣ ΠΑΛΙΟΣ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΔΕΝ ΧΑΛΙΕΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΛΙΑ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΙΕΤΑΙ.

ΒΑΛΕ ΤΟ ΦΕΣΙ ΣΟΥ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΕ ΤΟ ΒΙΟΛΕΣ ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΣ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΜΑΡΑΙΝΕΙΣ ΟΛΕΣ.

ΟΤΑΝ ΣΤΕΡΕΨΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΒΓΟΥΝΕ ΤΑ ΧΤΑΠΟΔΙΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΤΑ ΠΟΔΙΑ.

Η ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ Η ΜΥΤΗ ΤΑΠΩΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΧΥΤΗ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΚΑΛΛΗ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΑ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΗ.

Στο τέλος της γιορτής ο καθένας έπαιρνε το ριζικό του και το έβαζε στο προσκέφαλο του ελπίζοντας να δει στον ύπνο του τον καλό της ή την καλή του. 

ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1950 - 1960

ΤΕΛΕΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ ΕΝ ΜΑΛΕΩ


Σάββατο 7 Ιουλίου 1990 η τελετή μεταφοράς των λειψάνων του Αγίου Θωμά εν Μαλεώ

ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ ΒΕΛΑΝΙΔΙΩΝ

  Σύμφωνα με το βιβλίο που καταγράφει το ιστορικό  θεμελίωσης και αποπεράτωσης του Ενοριακού Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης και τον κύριο συγγραφέα του τον τότε εφημέριο πατέρα Παναγιώτη Μιχαηλίδη ο ναός θεμελιώθει κατά το έτος 1915 οπότε και τερματίστηκαν οι εργασίες για αρκετά χρόνια λόγο δυσκολιών.

  Ο π. Παναγιώτης Μιχαηλίδης πρόσφυγας μετά την Μικρασιατική καταστροφή καταγόμενος από την Τραπεζούντα του Πόντου όπως ο ίδιος αναφέρει διορίστηκε εφημέριος των Βελανιδίων την 5η Μαΐου 1923 μετά από μια τριετία όπου το χωριό δεν είχε εφημέριο.

Την Άνοιξη (Απρίλιος) του 1927 το εκκλησιαστικό συμβούλιο έφτιαξε ασβεστοκάμινο για την Εκκλησία στην Λεμονιά άνωθεν του κτίσματος του Μιχαήλ Ανδρεσάκη και την 5η Μαΐου έγινε η πρώτη δημοπράτηση στην Σπάρτη για την δόμηση του Ναού όπου απέβη άκαρπη λόγο μη ύπαρξης εργολάβου. Την 15η Μαΐου του 1930 πραγματοποιήθηκε η δεύτερη δημοπρασία όπου προσήλθε ο μόνος μειοδότης εργολάβος Δημήτριος Σοφιός από τον Ποταμό Κυθήρων.

  Την 23η του μηνός Αυγούστου 1930 ξεκίνησε η ανέγερση του Ναού επί των θεμελίων που προϋπήρχαν από το 1915 και σταμάτησαν την 15η Νοεμβρίου λόγο του χειμώνα, τον Μάιο του 1931 ξεκίνησαν πάλι και περατώθηκαν οι τοίχοι και η στέγη, όλοι οι υαλοπίνακες των παραθύρων καθώς και η πλάκα της Αγίας Τραπέζης είναι έργα δια χειρός του ιερέα π. Παναγιώτη Μιχαηλίδη.

  Την Άνοιξη του 1932 πραγματοποιήθηκε η τσιμεντόστρωση του δαπέδου του Ναού και την 18η του μηνός Σεπτεμβρίου 1932 εγένοντο τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης  παρά του Μητροπολίτου Κυθήρων Δωροθέου ασθενούντος του Μητροπολίτου Σπάρτης Γερμανού.

 Την Άνοιξη του 1933 ισοπεδώθει η αυλή του Ναού, το 1936 κατασκευάστηκε το τέμπλο από τον εργολάβο Δημήτριο Σοφιό , το Δεκέμβριο του 1947 κατασκευάστηκαν τα στασίδια, τα αναλόγια και το παγκάρι με συνδρομή των Βελανιδιωτών ναυτικών τα ονόματα των οποίων μνημονεύονται στο βιβλίο.

  Τη 25η Αυγούστου 1952 εκκλήθει ο πολιτικός μηχανικός Ευάγγελος Κορωναίος να πάρει τα μέτρα του Ναού για να εκδώσει μελέτη για την κατασκευή του τρούλου την οποία παρέδωσε το επόμενο έτος και τον Μάιο του 1954 ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή του τρούλου υπό τον εργοδηγό Άγγελο Παπανικολάου και τελείωσαν στα μέσα του Αυγούστου του ιδίου έτους. Τον Σεπτέμβριο του 1956 εγένετο η κατασκευή του γυναικωνίτη από τους τεχνίτες Γεώργιο και Αγγελή Χαραμή. Το έτος 1957 εγένετο η σοβάντιση του ναού καθώς και η κατασκευή της υδατοδεξαμενής.

  Τέλος τα έτη 1963-1968 ο ναός αγιογραφήθει από τον Ευάγγελο Μαυρικάκη.

 

ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ

''ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ''

Το μοιρολόι που ψέλνουν οι γυναίκες κατά την διάρκεια του στολισμού του επιταφίου.

ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΑ ΘΑΒΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΛΥΠΟΥΝΤΑΙ

ΣΗΜΕΡΑ ΕΒΑΨΑΝ ΛΟΥΜΙ ΟΙ ΑΝΟΜΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ

ΟΙ ΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΥΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΑ

ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΔΕΙΠΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΛΑΒΟΥΝ ΟΛΟΙ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΜΟΝΑΧΗ ΤΗΣ,

ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟΓΕΝΗ ΤΗΣ

ΦΩΝΗ ΑΚΟΥΣΘΕΙ ΕΞ' ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΠ' ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΟΜΑ

ΣΩΝΟΥΝ ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ, ΣΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ

ΤΟ ΓΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΑΣΑΝΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΑΛΚΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΕ

ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ΤΙΣ ΑΥΛΕΣ ΕΚΕΙ ΤΟΝ ΤΥΡΑΝΑΝΕ

ΧΑΛΚΙΑ, ΧΑΛΚΙΑ ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΡΦΙΑ , ΦΤΙΑΞΕ ΤΡΙΑ ΠΕΡΟΝΙΑ

ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΠΕΝΤΕ

ΕΣΥ ΧΑΛΚΙΑ ΠΟΥ Τ'ΑΦΤΙΑΞΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙΣ

ΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΟ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ

ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΡΟ ΒΑΛΕ ΤΟ ΣΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ

ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΝΑ ΛΑΞΕΥΘΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΑΝ Τ'ΑΚΟΥΣΕ ΕΠΕΣΕ ΚΑΙ ΛΙΓΩΘΕΙ

ΣΤΑΜΝΙ ΝΕΡΟ ΤΙΣ ΡΙΞΑΝΕ ΤΡΙΑ ΚΑΝΑΤΙΑ ΜΟΣΧΟ

ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΣΤΑΜΝΙΑ ΡΟΔΟΣΤΑΜΟ ΓΙΑ ΝΑ' ΡΘΕΙ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ

ΖΗΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙ ΝΑ ΣΦΑΓΕΙ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ

ΖΗΤΑ ΓΚΡΕΜΟ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟΓΕΝΗ ΤΗΣ

Η ΜΑΡΘΑ, Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ Η ΜΑΝΑ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ Η ΑΔΕΡΦΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΝΤΑΜΑ

ΕΠΗΡΑΝ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙ-ΣΤΡΑΤΙ, ΣΤΡΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ Σ' ΕΒΓΑΖΕ ΜΕΣ' ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

ΑΝΟΙΞΕ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ ΚΑΙ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ

Η ΠΟΡΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΟΝΑΧΗ ΤΗΣ

ΚΟΙΤΑΕΙ ΖΕΡΒΑ ΚΟΙΤΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ

ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΙΑΝΝΗ

ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΕ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ

ΜΗΝ ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ ΣΟΥ;

ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΤΟΜΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΓΛΩΣΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ

ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΕΡΙ ΠΑΛΑΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΤΟ ΕΔΕΙΞΩ

ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟ ΓΥΜΝΟ, ΤΟΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΟ,

ΟΠΟΥ ΦΟΡΕΙ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟ;

ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΟΚΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΥ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΓΛΥΚΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΟΥΣΕ

ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΦΟΡΟ ΔΕΝ ΕΧΩ

ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙ

ΠΟΥ ΘΑ ΛΑΛΗΣΕΙ Ο ΠΕΤΕΙΝΟΣ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΓΗ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΧΡΥΣΕΣ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΥ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΝΑ'ΧΕΙΣ ΧΑΡΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΛΕΕΙ ΣΩΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ Τ' ΑΚΟΥΕΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΦΡΙΓΚΙΑΣΘΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΘΑ ΛΑΒΕΙ

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΑΦΟ

ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΣΕΙΡΗΝΑ

Η συμμετοχή πολλών Βελανιδιωτών με τα καΐκια τους στην αντίσταση είναι λίγο πολύ γνωστή, σχεδόν όλοι έχουμε ακούσει για μυστικές μεταφορές αγωνιστών από τα Βελανίδια προς την Κρήτη και όχι μόνο , παρακάτω θα δούμε την ιστορία ενός τέτοιου πλοιαρίου που συμμετείχε και στον αγώνα της Κύπρου.

  Ένα µικρό αλιευτικό καΐκι που στο διάβα της ζωής του δηµιουργήθηκαν πάµπολλες καταστάσεις οι οποίες καθρεπτίζουν την περιπετειώδη διαδροµή του. Εγώ που γράφω αυτές τις λίγες γραµµές για την ιστορία του προσφέρω ελάχιστο φόρο τιµής σ’ αυτό το Άγιο ξύλο που τώρα αναπαύεται στα ιερά χώµατα της Κύπρου. Το αγαπούσα πολύ αυτό το σκαρί. Ήταν για εµένα τον νεαρό τότε µαθητή, η αδυναµία µου και ποτέ δεν έχανα την ευκαιρία να είµαι κοντά του και να το φροντίζω. Ιδίως τα καλοκαίρια που σταµατούσαν οι ανεµότρατες το πηγαίναµε στον Πειραιά και εκεί κάναµε όλες τις εργασίες συντήρησης. Ναυπηγήθηκε στους Ταρσανάδες του Περάµατος πριν από την κήρυξη του πολέµου του 1940 από τον καλύτερο ναυπηγό της τότε εποχής, τον Ψαρό. Βαφτίστηκε ΣΕΙΡΗΝΑ  και ξεκίνησε τα αλιευτικά του ταξίδια για να προσφέρει δουλειά και εισόδηµα στο πλήρωµα και τον κυβερνήτη της τον καπετάν - Μήτσο, τον πατέρα µου. Ωραίο σκαρί, γερό σκαρί που ξαφνικά και απρόσµενα άλλαξε η ρότα του, άλλαξε ο προορισµός του και στον πόλεµο του 1940 έγινε ο Δούρειος ίππος για δεκάδες αγωνιστές πατριώτες που ήθελαν να πάνε στην Κρήτη για να συνεχίσουν τους αγώνες τους. Σαν στοργική µάνα άνοιγε την αγκαλιά του, και αυτούς τους θαρραλέους Έλληνες τους µετέφερε στην Κρήτη µε ορµητήριο τον Κάβο Μαλέα της Πελοποννήσου, αφού προηγουµένως δεχόντουσαν την ζεστή φιλοξενία του πατέρα µου στο σπίτι µας στο χωριό ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ δίπλα στον Κάβο Μαλέα. Και η αγωνιστική του διαδροµή συνεχίζεται µε την συµµετοχή και βοήθειά του στον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου. Ήταν το 1955, Σάββατο βράδυ. Έβλεπα την µάνα µου ανήσυχη να πηγαινοέρχεται σ’ όλα τα δωµάτια του σπιτιού µας στον Πειραιά. Κάποια στιγµή την ρώτησα “Ρε µάνα τι τρέχει;" Εκείνη αρχικά δεν ήθελε να µου πει. Όµως µετά από επιµονή και πίεση αναγκάσθηκε να µου πει τι συµβαίνει. “Κάποιος φίλος του πατέρα σου από τον στρατό τού πρότεινε να παραχωρήσει το ΣΕΙΡΗΝΑ για να βοηθήσει µε την συµµετοχή του στον αγώνα για την ελευθερία της Κύπρου". Το δίληµµα ήταν µεγάλο. Για τον πατέρα µου το ΣΕΙΡΗΝΑ ήταν ο µοναδικός πόρος ζωής της οικογένειάς του. Ήταν αναποφάσιστος. Μα αυτό δεν κράτησε πολύ. Τα ελληνικά του συναισθήµατα και συγχρόνως ο δικός µου νεανικός ενθουσιασµός και η δήλωσή µου ότι θα συµµετέχω και εγώ σαν πλήρωµα τον έπεισαν να δώσει καταφατική απάντηση , να πει ΝΑΙ στην πρόταση αυτή. Δεν ξέρω αν εδέχθη και πιέσεις από ανώτερα κρατικά στελέχη. Αυτό που θυµάµαι καλά είναι ότι ένα απόγευµα µε είχε πάρει µαζί του στον Πειραιά στο Μέγαρο Βάτη, όπου εκεί είχε συνάντηση και πολύωρη συνοµιλία µε κάποιον πλωτάρχη ονόµατι Σταµπολή. Δεν ήµουν µπροστά κατά την διάρκεια της συνοµιλίας τους ούτε ξέρω τι είπαν, όµως το ταξίδι στην Κύπρο θα πραγµατοποιείτο. Ήταν απόγευµα, όταν µετά από ένα αλιευτικό ταξίδι που είχε το ΣΕΙΡΗΝΑ ξεκινήσαµε από το λιµάνι του Πειραιά έχοντας µαζί µας εκτός από το δικό µας πλήρωµα έναν καπετάνιο και ένα µηχανικό που µας έστειλαν οι κυβερνητικοί. Θυµάµαι χαρακτηριστικά όταν έξω από το λιµάνι του Πειραιά είµαστε έτοιµοι να ξεκινήσουµε και µου έσπασε ένα µπουκάλι κονιάκ. Ο καπετάν Βαγγέλης µου είπε : “Πέτα το Γιάννη, να µην το δει το πλήρωµα γιατί θα το θεωρήσει γρουσουζιά". Πριν νυχτώσει φθάσαµε σε κάποιο ορµίσκο του Σουνίου. Εκεί ένα στρατιωτικό όχηµα, πρέπει να ήταν ΤΖΕΙΜΣ, γεµάτο πολεµοφόδια, µας περίµενε. Ήταν πυκνό σκοτάδι, χωρίς φεγγάρι, χωρίς ένα αστέρι στον ουρανό. Μα υπήρχε φως στις καρδιές µας, θάρρος και τόλµη. Ρίξαµε την βάρκα και αφού φθάσαµε σε µια βραχώδη περιοχή, βγήκαµε έξω και αρχίσαµε να µεταφέρουµε το φορτίο. Ήµουν ξυπόλητος και είχαν µατώσει τα πόδια µου από τα µυτερά βράχια. Συνεχίσαµε για πολλή ώρα την µεταφορά µέχρι που βάλαµε όλα τα πολεµοφόδια στο εσωτερικό µέρος του ψυγείου και το καλύψαµε απ’ έξω µε κολώνες πάγου. Χωρίς διάλειµµα, χωρίς ανάσα ξεκινήσαµε µε τις καρδίες µας πλημυρισμένες από αγωνιστικό πνεύµα για να φθάσουµε στο τέλος της αποστολής µας . Μετά από ολονύχτιο ταξίδι και µόλις άρχιζε να χαράζει αγκυροβολήσαµε για λίγες ώρες στη Σύρο, εκεί δηµιουργήθηκε κάποιο θέµα µε µερικούς από το πλήρωµα και το Λιµεναρχείο. Δεν θυµάµαι τι ακριβώς. Όµως µε την επέµβαση του καπετάν - Βαγγέλη δόθηκε λύση και έτσι συνεχίσαµε το ταξίδι µας προς την Κύπρο. Μετά από πολλές ώρες φθάσαµε στην πανέµορφη νήσο Σύµη. Λιµενισθήκαµε κάτω ακριβώς από το µοναστήρι ΠΑΝΟΡΜΙΤΉΣ. Ήταν απόγευµα, καλός καιρός. Ρίξαµε την βάρκα και µαζί µε τον καπετάν Βαγγέλη και τον µηχανικό βγήκαµε έξω όπου µας εδέχθη ο Ηγούµενος της Μονής προσφέροντάς µας φαγητό και καλό κρασί. Ζεστή φιλοξενία µέχρι την επόµενη που ξεκινήσαµε µε προορισµό το Καστελόριζο. Φθάσαµε νύχτα και µε πολλές προφυλάξεις προσπαθούσαµε να εισέλθουµε αποφεύγοντας τα πολλά µικρά επικίνδυνα νησάκια που βρίσκονται µπροστά από το λιµάνι . Μείναµε έτσι ελλιµενισµένοι πολλές ηµέρες αναµένοντας και κάποια στιγµή ο καπετάν Βαγγέλης είπε : “Γιάννη έφθασε η κατάλληλη ώρα, το βράδυ αναχωρούµε για την Κύπρο “. Με πίστη για το αποτέλεσµα και την εκπλήρωση του σκοπού µας αφήσαµε πίσω µας το όµορφο Καστελόριζο και ξεκινήσαµε µε την καρδιά µας στραµµένη στην Μεγαλόνησο. Όλο το βράδυ ήµουν στο τιµόνι. Η ΣΕΙΡΗΝΑ έπλεε σιγά και σταθερά. Έπλεε για τον προορισµό που την έταξε η Ελλάδα. Πριν ακόµα χαράξει είδαµε από µακριά να απλώνεται υπερήφανα η ΚΥΠΡΟΣ. Τότε κάναµε τραβεσάρισµα για να πάµε έτσι σιγά σιγά µέχρι το βράδυ στο σηµείο που µας περίµεναν οι αγωνιστές. Σουρούπωνε όταν φθάσαµε πολύ κοντά στην Μεγαλόνησο δίπλα από την αριστερή µεριά του λιµανιού της Πόρου και όπως είχαµε αγκυροβολήσει, στα δεξιά µας έβλεπα την µπούκα του λιµανιού και το φανάρι. Εκεί είχε ορισθεί το σηµείο συνάντησης θεωρούµενο σαν το πιο ασφαλές µέρος. Με καρδιές σφιγµένες από ένταση και αγωνία προσµέναµε τη στιγµή που θα εκπληρωνότανε ο σκοπός µας ...και περιµέναµε ...και περιµέναµε. Ώσπου από την στεριά άρχισε να αναβοσβήνει το σινιάλο της συνάντησης. Ρίξαµε τη βάρκα στη θάλασσα και κωπηλατώντας µε προσοχή έφθασα στη στεριά. Τότε µερικοί αγωνιστές πετάχτηκαν, αγκαλιάστηκαν και ανταλλάξαµε την φράση “γεια σας αδέρφια”. Με συγκίνηση κοιταζόµαστε στα µάτια και αµέσως χωρίς καθυστέρηση ένας ήρθε µαζί µου στο ΣΕΙΡΗΝΑ για να έρθει σε επαφή µε τον καπετάν Βαγγέλη και µετά όλοι µαζί αρχίσαµε να φορτώνουµε τα όπλα στα βράχια. Φεύγοντας από το καΐκι πήρα µαζί µου και τον µούτσο και τον έβαλα στα κουπιά. Εγώ κάθισα µπροστά στην πλώρη της βάρκας για παν ενδεχόµενο διότι είχα αντιληφθεί ότι υπήρχε κάποια ξέρα µπροστά µας και έπρεπε να προσέχω πολύ καλά να µην τρακάρουµε. Δυστυχώς έτσι και έγινε. Σε µια στιγµή η βάρκα κάθισε πάνω στην ξέρα έτοιµη να µπατάρει και να πέσουν τα όπλα στη θάλασσα. Αµέσως πήδησα επάνω στην ξέρα και κράτησα µε τα δυο µου χέρια την βάρκα και αβαράροντας την ξεκόλλησα και έτσι εσώθη η πρώτη βαρκάδα. Κάναµε αρκετές βαρκάδες µέχρι που ολοκληρώθηκε η µεταφορά του φορτίου. Η επιστροφή ήταν άµεση, Καστελόριζο και µετά Ρόδο. Κάποιες κουβέντες που ξέφυγαν από το πλήρωµα δηµιούργησαν προβλήµατα µε το Λιµεναρχείο της Ρόδου, αλλά κατόπιν επεµβάσεως του αρµόδιου υπουργείου, ελεύθεροι συνεχίσαµε το ταξίδι της επιστροφής. Παρόµοια προβλήµατα και δυσκολίες ανέκυψαν και στο κεντρικό Λιµεναρχείο του Πειραιά, οι οποίες ευτυχώς ελύθησαν µε την επέµβαση των αρµοδίων. Η αγωνιστική προσφορά της ΣΕΙΡΗΝΑΣ δεν σταµάτησε όµως εδώ. Πραγµατοποίησε και δεύτερο ταξίδι στην Κύπρο µας και σ’ αυτό είχε την υπέρτατη τιµή να µεταφέρει µε εθνική υπερηφάνεια τον αγωνιστή Έλληνα Διγενή. ΣΕΙΡΗΝΑ µια µούσα της θάλασσας. Ένας κάτασπρος γλάρος. Ένα µικρό καΐκι µε µεγάλη και σηµαντική διαδροµή . Μια σελίδα στην ιστορία της απελευθέρωσης της Κύπρου. ΣΕΙΡΗΝΑ ένα µικρό ψαροκάικο που τώρα αγκαλιάζει µεγαλόπρεπα τα ιερά χώµατα της Μεγαλονήσου ανάµεσα στα παιδιά της. Είναι η τιµητική θέση που της δώσανε. Η θέση που της ανήκει.

  Η κυβέρνηση της Κύπρου επί προεδρίας του κου Τάσου Παπαδόπουλου σε τελετή που έγινε στο Πολεµικό Μουσείο Αθηνών το 2002 ετίµησε µε το µετάλλιο της ΕΟΚΑ τους άνδρες του πληρώµατος της “ΣΕΙΡΗΝΑΣ”, οι οποίοι κατά πλειοψηφία ήταν Βελανιδιώτες.

Ιωάννης Δ. Καραντζής (Σαντάκος) Μεσοχώρι

ΣΜΑΡΑΓΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΟ ΜΑΛΛΙΑ

Ένα ποίημα για τα Βελανίδια από έναν καλλιτέχνη ναυτικό τον κ. Γιάννη Π. Καραντζή, ο οποίος έχει ως χόμπι να κατασκευάζει ξύλινα αντίγραφα σκαφών και να γράφει στίχους από την καρδιά του.

Σμαράγδι του Κάβο Μαλλιά και του βουνού βιτρίνα

Νεραΐδες σε κεντήσανε κάτω απ' τήν Κριθίνα.

Γύρω τριγύρω σου βουνά στους πρόποδες φαράγγια

με καταπράσινες πλαγιές και δροσερά λαγκάδια.

Και ο Δαναός που πέρασε κι 'αυτός μαγεύτηκε ήδη

και σου δώσε το όνομα της κόρης του της Σίδη.

Ο Ήλιος βγαίνει αντίκρυ σου, μα γρήγορα θα δύση

πίσω απ' τις βουνοκορφές  που ύψωσε η φύση.

Είσαι αιθέριο χωριό και όποιος δεν 'ρθει θα χάσει

γιατί σε λούζει απαλά η αύρα της θαλάσσης.

 

Μπροστά θωρείς τα πέλαγα, μοναδικοί σου πόροι

μα στέκεις υπερήφανα μπροστά στο ξεροβόρι.

 

Η ναυτική ιστορία σου έχει πολλά να γράψει

πολλά παιδιά θυσίασες στης θάλασσας τα βάθη.

 

Ρίξε στεφάνια στο γιαλό με δάφνες και με κρίνα

να στεφανώσεις τα παιδιά που σκέπασε το κύμα.

 

Ζεις μόνο απ' την θάλασσα σαν το θαλασσοπούλι

ακόμα έδωσες παιδιά στην μοίρα του Μιαούλη.

Του γλάρου το φτερούγισμα  πάνω από το κύμα

μας στέλνουν τα μηνύματα μ' αυτό οι ναυτικοί μας.

 

ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΕΝΟΣ 14 ΧΡΟΝΟΥ '' ΤΟΤΕ'', ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΕΡΓΟ

-Θυμάσαι κάτι από την κατασκευή;

 

-Πως δεν θυμάμαι, όλα τα θυμάμαι. Ο μηχανικός και ο εργολάβος ήταν Έλληνες, την κατασκευή επόπτευε Γερμανός ο οποίος μιλούσε Ελληνικά. Το όνομα του μηχανικού ήταν Μεταξάς και η καταγωγή του εργολάβου ήταν από το Λεωνίδιο, ο εργολάβος παντρεύτηκε την Λενιώ του Σμυρνάκου την αδελφή.

  Οι χτίστες ήταν Βελανιδιώτες και Μονεμβασίτες. Το συσσίτιο για τους τριακόσιους περίπου εργάτες γινόταν στην καμάρα του Πολυχρόνη.

  Το χωριό έζησε από αυτή την δουλειά, πολλοί εργάτες από άλλα χωριά αντάλλαζαν με τους Βελανιδιώτες το υποχρεωτικό μεροκάματο με τρόφιμα.

  Η στρατιωτική δύναμη ήταν και από τα τρία όπλα περίπου πενήντα άντρες από τους οποίους οι τεχνικοί ήταν μόνιμοι ενώ η φρουρά άλλαζε συχνά με την χρήση υδροπλάνων που προσθαλασσώνονταν στην Παναγία.

  Ο διοικητής της φρουράς μάλλον Αυστριακός έμενε μέσα στο χωριό και το όνομα του ήταν SILIS (ΣΙΛΗΣ).

  Το νερό μετέφεραν Βελανιδιωτες από την πηγή του Σπάρτου ,θυμάμαι ένα περιστατικό ο Ποταλάς με τον Σπυρομανώλη έβαλαν από την στέρνα και τους πήραν χαμπάρι, να δεις τι τους κάνανε, τους διέταξαν να αδειάσουν το νερό να βάλουν από την βρύση και να πάνε επάνω. Πιάνουν τον Σπυρομανώλη και βάλανε ένα σκύλο να τον φάει ,ένα σκύλο ζύγιζε 32 οκάδες ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΧΑΡΟ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ έλεγε ο Σπυρομανώλης ,θα το ξανακάνεις Μανώλη του λέγανε <<ΝΥΞ>> ΟΧΙ ΟΧΙ τους έλεγε, τον Ποταλά τον έβαλαν από κάτω στο υπόγειο , του έδωσαν ένα τσεκούρι και του είπαν να κόψει μια κουτσούρα, μετά άλλη και άλλη νόμιζε ότι θα τον αφήσουν αλλά αυτοί τον έκλεισαν στο μπαλαούρο.

 

  Όταν αποχωρούσαν οι Γερμανοί έβγαλαν τα πορτοπαράθυρα και την σκεπή και τα μετέφεραν εκεί που είναι τώρα η βάρκες, ο διοικητής έδωσε την άδεια στους κατοίκους να πάρουν την ξυλεία κάτι που τελικά δεν άφησαν οι αντάρτες να γίνει.

 

  Το σκάφος με το οποίο οι Γερμανοί έφευγαν χτυπήθηκε στην Καμήλα από αντάρτες με αποτέλεσμα η Γερμανική Διοίκηση της Μονεμβασίας να διατάξει την εκτέλεση επτά αντρών από την Καστανιά και επτά από τα Βελανίδια, όταν έφτασε το απόσπασμα στο χωριό έγινε έντονη λογομαχία με τον Σίλη ο οποίος δεν ήθελε να εκτελεστούν Βελανιδιώτες. Τελικά με αλιευτικά πήγαν στην Μονεμβάσια όπου ένας Γερμανός τραυματίας είπε στους ανωτέρους του ότι αποκλείετε στην επίθεση να συμμετείχαν Βελανιδιώτες αφού σε ένα περιστατικό όπου ο ίδιος ήταν μεθυσμένος θα μπορούσαν να τον σκοτώσουν και να του πάρουν το όπλο ενώ αυτοί του έδωσαν να φάει και τον κοίμισαν στο σπίτι τους.

 

  Οι Βελανιδιώτες γλίτωσαν το απόσπασμα και επέστρεψαν στα σπίτια τους.

Ο 14 χρόνος που μου εξιστόρησε τα παραπάνω είναι ο Δημήτριος Λιάρος.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ

Σχεδόν όλοι έχουν ακούσει για την ιστορία του Ρουμάνου που αυτοκτόνησε πριν πολλά χρόνια πέφτοντας από τον βράχο του Άγιου Γιάννη, ένα γράμμα εκείνης της εποχής μας εξιστορεί τα γεγονότα.

 

ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ 11/01/1957


ΧΑΡΤΙ ΜΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΠΙΣΤΕ ΣΕ ΣΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ Κ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ.ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 29 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΗΜΕΡΑ Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ ΕΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΕΔΩ ΠΕΡΑ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΕΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ Κ ΖΟΥΣΕ Κ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΤΗΝ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΟΥΣΕ. ΟΛΟΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΝΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΥΠΗΣΗ ΤΟΥΣ ΜΑ ΑΥΤΕΣ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΒΑΖΑΝΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ. ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΞΥΠΝΟ ΠΡΟΚΟΜΕΝΟ Κ ΚΑΤΟΙΚΟΙΣΕ ΜΕ ΠΕΘΕΡΑ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ.ΑΥΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ Κ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΑΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΗΣΥΧΙΑ Κ ΕΤΣΙ ΑΛΛΑΞΕ Η ΖΩΗ Κ ΟΛΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Κ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΓΗ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕ Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ. ΑΡΧΙΣΑΝ Κ ΤΟΝ ΒΡΙΖΑΝΕ ΗΤΑΝΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΝΩΡΙΖΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥΣ.Η ΓΡΙΝΙΑ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΠΙΟ ΚΑΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ Κ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΦΙΛΟ.ΤΟΝ ΔΙΩΧΝΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ Κ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΟΙΜΟΤΑΝ Μ'ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝΕ ΝΤΡΟΠΑΛΟΣ Κ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΤΑΝ. Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΣΠΗΛΙΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ Κ ΕΛΕΓΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.ΜΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΔΕΝ ΝΙΩΘΑΝΕ ΤΟ ΑΜΟΙΡΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΚΑΛΙΟΤΑΝΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙ. ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ Κ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝΕ ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΗΣΤΗΜΕΝΑ. ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΔΥΝΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΣΚΥΛΑ ΟΠΟΥ Ν'ΑΝΑΨΕΙ ΝΑ ΚΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΦΩΤΙΑ Κ ΞΥΛΑ. ΔΙΟΛΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Η ΑΠΕΛΠΗΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΠΩΣ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ.''ΘΑ ΦΥΓΩ'' ΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ ''ΘΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΩ ΦΙΝΑ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΝΑ ΓΙΝΩ ΘΕΑΤΡΙΝΑ''. ΕΦΕΥΓΕ ΤΟΤΕ Ο ΔΥΣΤΗΧΩΣ Κ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΠΛΑΝΙΟΤΑΝ Κ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΙΟΤΑΝ...ΜΑ ΕΚΑΝΕ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ Κ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΕΡΧΟΤΑΝ Μ'ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝΕ ΚΑΡΔΙΑ Κ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΕΔΙΩΝΧΑΝ. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝΕ ΕΙΤΕ Κ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ. Κ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΘΛΙΜΜΕΝΗ Κ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΑΝ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΣ ΦΤΑΙΕΙ... ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ Μ'ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΤΟΥ ΣΤΑ ΑΓΡΙΑ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ....ΣΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΡΕΑ ΤΗΝ ΑΡΓΙΑ ΕΡΙΞΕ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΤΟΥ Κ ΕΠΙΑΣΕ Κ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ Ν Α ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ...ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΕΣΩΣΑΝΕ ΜΑΖΙ Κ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ Κ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΕΓΥΡΙΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ...ΤΟΝ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΟΙ ΑΘΛΙΕΣ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩ ΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΑΝΕ ΟΛΑ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥ...ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟΣ Κ ΕΙΧΕ ΚΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Κ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΠΑΡΟΥΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ.....ΕΝΤΕΛΗ ΤΟΝ ΕΔΙΩΞΑΝΕ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΒΡΙΣΚΑΝΕ ΚΑΚΟΠΟΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ...ΠΗΓΕΙΝΕ ΤΟΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΤΙ ΚΑΚΟ ΕΧΟΥΝΕ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΣΟΥ....ΕΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΜΕ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ Κ ΓΥΡΙΣΕ ΜΕΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ... ΕΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΝΕΑΠΟΛΗ Κ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ Κ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ. ΗΤΑΝΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΖΙ Κ Η ΚΟΥΝΙΑΔΑ ΟΙ ΣΚΥΛΕΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ Κ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΦΑΓΑΝ. ΣΤΗΝ ΝΕΑΠΟΛΗ ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΝΟ ΜΑ ΣΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟ ΕΔΕΡΝΑΝ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ...ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΗΝ 'ΡΘΕΙΣ ΚΟΣΜΟ ΜΗΝ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕΙΣ Κ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ...Κ ΤΟΤΕ ΠΗΡΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΠ'ΤΟΥ ΑΙ-ΓΙΑΝΝΗ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ... ΕΚΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΨΗΛΟ ΒΟΥΝΟ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ Κ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΟΥ...ΕΠΕΡΝΕ Κ ΣΟΥΡΟΥΠΩΝΕ Κ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ Κ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΣΗ ΤΟΥ...'' ΣΚΥΛΑ Η ΚΟΥΝΙΑΔΑ ΜΟΥ ΘΕΕ ΜΟΥ Κ ΚΡΙΤΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΣΚΟΤΩΝΟΜΑΙ Κ ΧΑΝΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΤΡΙΑ ΘΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΡΩΓΑΝ ΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΜΟΥ ΚΟΥΝΙΑΔΑ ΜΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ Κ ΣΚΥΛΑ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ...ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΝΑ'ΝΑΙ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ΕΣΕΝΑ ΤΟ ΡΙΖΙΚΟ ΣΟΥ Κ ΝΑ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΔΕΝΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ...'' Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΦΩΝΑΖΕ ΚΑΚΟΥΡΓΕΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΣΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΣΑΣ... ΜΕ ΚΛΑΜΑΤΑ ΦΩΝΑΖΑΝΕ ''ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΕΛΑ ΚΑΤΩ Κ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΕ ΑΓΑΠΑ ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟ''. Κ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΠΕ '' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΟΝΑΧΑ ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ Η ΚΟΥΝΙΑΔΑ ΜΟΥ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙ"...ΜΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΡΙΑ ΘΕΡΙΑ Κ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΑΕΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΑΝ Κ ΤΗΝ ΞΥΛΟΚΟΠΟΥΣΑΝ. Η ΠΕΘΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ''ΑΧΡΗΣΤΕ ΠΕΣΕ ΚΑΤΩ ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΣΟΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟ''. Κ Η ΣΚΥΛΑ Η ΓΥΝΑΙΚ Α ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΒΛΑΣΤΗΜΟΥΣΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΟΤΩΝΟΤΑΝΕ ΣΚΛΗΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΕ...ΤΟΤΕΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΝΑΞΕ ''ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ ΑΦΗΝΩ ΤΗΝ ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΤΑ Κ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΑΣ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙ ΜΟΝΑΧΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΜΑΖΕΨΕΙ....ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΟΥ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΑ ΤΙΣ ΕΠΑΡΕΙ Κ ΑΥΤΕΣ ΝΑ ΑΝΑΨΕΙ ΤΡΕΙΣ ΛΑΜΠΑΔΕΣ''! ΑΥΤΑ ΕΙΠΕ Κ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΟΥ ΑΙ-ΓΙΑΝΝΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΑΝΑ Κ ΑΔΕΡΦΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΟΥΝ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? ΕΠΕΣΕ Κ ΓΚΡΕΜΗΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟ Κ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΤΟΥ ΟΛΟ ΠΛΗΓΕΣ ΓΕΜΑΤΟ...ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΤΡΕΞΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΓΛΥΤΩΣΕΙ ΜΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕΙ...Κ ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΚΑΡΔΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΑΡΑΧΤΟΥΝΕ ΡΩΤΟΥΣΑΝΕ ΑΝ ΕΠΕΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΟΥΝΕ....ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΛΑΙΓΕ ΤΟ ΑΘΩΟ ΠΑΛΛΙΚΑΡΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ....ΑΧ ΤΟ ΑΜΟΙΡΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΤΟ ΞΕΝΟ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΤΩΡΑ ΚΕΙΤΕΤΑΙ ΜΕ ΣΩΜΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ...ΑΝ ΕΙΧΕ ΜΑΝΑ ΘΑ ΕΤΡΕΧΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΜΟΙΡΟΛΟΓΗΣΕΙ....ΕΠΕΣΕ Κ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΠΕΛΠΗΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΧΤΥΠΟΥΣΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΙΤΙΑ! ΕΣΕΙΣ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΛΑΨΕΤΕ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ! ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΤΗΣ ΜΑΝΟΥΛΑΣ ΤΟΥ ΕΔΩ ΣΤΑ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ ΚΕΙΤΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΤΟΥ ΜΕΣ ΤΑ ΦΤΩΧΑ ΜΝΗΜΕΙΑ...ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΦΗΣΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟ ΩΣΟΤΟΥ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ. ΞΥΠΝΗΣΑΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ΜΕ ΜΑΤΙ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΙΤΟΥΣΑΜΕ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ... ΚΟΥΝΙΑΔΑ Κ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΠΗΓΑΝΕ ΝΑ ΨΑΞΟΥΝΕ ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ!!! ΕΚΑΝΑΝ ΠΩΣ ΕΨΑΧΝΑΝΕ Κ ΑΥΤΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑΝ Κ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΟΣΟ ΜΑΚΡΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ.... ΕΤΡΕΞΕ ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥΣ ΦΩΝΑΖΕ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΑ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΑΝΤΑ ΑΚΛΟΝΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΙΑΣΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ. ΤΟΤΕΣ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΤΡΕΞΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΠΙΑΣΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ Κ ΑΛΛΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ .... ΤΙΣ ΠΗΡΑΝ Κ ΤΙΣ ΠΗΓΑΝΕ Κ ΜΕΣΑ ΤΙΣ ΕΚΛΕΙΣΑΝ Κ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΔΕΙΞΑΝ ΟΣΗ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ...ΕΓΙΝΕ Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΚΛΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Κ ΕΚΕΙΝΕΣ ΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝΕ ΚΑΔΕΝΑ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥΣ.... ΚΑΚΟΥΡΓΕΣ ΦΙΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΟΠΟΥ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΣΑΤΕ Κ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΟΥ ΑΙ-ΓΙΑΝΝΗ... ΚΡΙΜΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΛΕΒΕΝΤΙΑ Κ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ Ο ΣΚΟΤΩΜΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ...ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΠΑΛΙ Τ'ΑΠΟΧΤΥΠΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΙΑΒΑΖΑΝΕ ΝΕΚΡΟ ΨΕΥΤΟΛΥΠΟΘΥΜΟΥΣΑΝ...ΕΣΥ ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΙΚΑΙΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗ ΠΑΡΑΛΑΒΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ Κ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΣΩΣ'ΤΗ...ΕΠΙΑΣΑΝΕ ΟΙ ΑΠΟΝΕΣ Κ ΒΑΛΑΝΕ Κ ΜΑΥΡΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΘΕΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ......Κ ΥΣΤΕΡΑ ΟΙ ΦΟΝΙΣΕΣ ΤΡΕΙΣ ΣΚΛΗΡΟΚΑΡΔΟΥΣΕΣ ΠΗΓΑΝΕ Κ ΤΟΥ ΒΑΛΑΝΕ ΛΙΒΑΝΙΑ Κ ΜΑΝΟΥΣΙΑ...ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΦΤΑΣΕ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΠΑΙΔΕΥΟΥΝ Κ ΠΕΘΑΜΕΝΟ ΜΕΣ ΤΗΝ ΓΗ ΘΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ...ΑΥΤΟΣ ΕΙΧΕ ΦΙΛΟΤΙΜΟ Κ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΗΓΕ Κ ΘΥΣΙΑΣΕ ΣΤΟΝ ΒΡΑΧΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ....ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΡΕΖΙΛΙΚΙΑ ΟΠΟΥ ΕΜΟΥΤΖΟΥΡΩΣΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ...ΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΝΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΥ ΞΑΠΛΩΣΑΝΕ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΝ..ΕΚΕΙΝΟΣ ΗΤΑΝΕ ΑΓΑΘΟΣ Κ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ Κ ΑΥΤΕΣ ΟΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΚΑΨΕΙ....Κ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΦΥΓΑΝΕ Κ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΚΛΗΡΟΒΟΥΛΓΑΡΕΣ Κ ΠΑΝΕ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ...ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝΕ ΦΡΙΧΤΟ ΕΔΩ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΑΒΟ-ΜΑΛΙΑ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ!!!

  Ευχαριστώ πολύ την Δέσποινα Λιβάνου για την παραχώρηση αυτού του εγγράφου που είναι γραμμένο από την γιαγιά της Μαρία.