Ο Λαϊκός Ποιητής των Βελανιδίων - Το Ποίημα "Κάβο Μαλέας"

Ο Παναγιώτης Λιάρος, ο Λιαροπαναγιώτης, όπως συνήθιζαν να τον φωνάζουν οι Βελανιδιώτες, γεννήθηκε το 1903 και πέθανε το 1978.

Απλός και ήσυχος χωρικός, συνήθιζε να συνθέτει στίχους και να κάνει ποιήματα άλλοτε για να εκφράσει κάτι και άλλοτε πάλι για να σατιρίσει κάποιο χωρικό ή κάποιο θέμα.

Ένα από τα ποιήματα του ο ΚΑΒΟ ΜΑΛΕΑΣ θαρρείς πως έχει γραφτεί από κάποιο διάσημο ποιητή με γνώση του αντικείμενου και βαθύτερο νόημα που σου παρουσιάζει εικόνες αλλά και αισθήματα.

Ο ΚΑΒΟ ΜΑΛΕΑΣ

Πόσοι αιώνες πέρασαν και πόσοι θα περάσουν

που θα κοιμάσαι αμέριμνα στα γαλανά νερά σου.

Εκεί η φύση σ΄έπλασε και σ΄όρισε η μοίρα

να σε χτυπούν τα κύματα, ο Ήλιος κι αρμύρα.

Τα αφρισμένα κύματα τους βράχους σου χτυπάνε

αλλά αυτοί αμύνονται και τα περιφρονάνε.

Εις το Αιγαίο φύλακας, φωτίζεις και περνάνε

άπαντα τα πλεούμενα, κι αυτά σε χαιρετάνε.

Οι πειρατές σε γνώρισαν από χιλιάδες χρόνια

που τότε δεν υπήρχαν οβίδες και κανόνια.

Εκεί καρτέρι κράταγαν και λήστευαν φρεγάδες

κρατούσαν σκλάβες κοπελιές και έσφαζαν αγάδες.

Είδες πολλά παράξενα σε τούτο εδώ τον κόσμο

προξένησες στους ναυτικούς τον φόβο και τον τρόμο.

Στα σπήλαια σου σφάχτηκαν όμηροι σκλαβωμένοι

του καθενός το κόκκαλο εκεί ακόμα μένει.

Καλόγεροι και ασκητές, πολλοί σε προσκυνήσαν,

αλλά με την περίοδο, έφυγαν και σ΄αφήσαν.

Πόσα ματάκια είδανε και θε να δουν ακόμα

τα ατσαλένια βράχια σου και το ολίγο χώμα.

Πόσα καράβια έσπασαν και πόσα βυθιστήκαν

και πόσα λεβεντόπαιδα το θάνατο τους βρήκαν.