Την εποχή που ήντουσαν οι Τούρκοι στην Ελλάδα, ένα καΐκι Τουρκικό,
ήρθε στο γιαλό. Βγήκαν τότε έξω οι ναύτες και ο καπετάνιος του και ανέβαιναν
στο χωριό. Όταν φτάσανε στο αλώνι, συνάντησαν μερικούς χωριανούς που πήγαιναν
για τις δουλειές τους.
Τότε ο καπετάνιος, που είχε φαίνεται κέφι, τους λέει:''
Είστε άχρηστοι βρέ γκιαούρηδες. Εμπρός ένας από σας να παλέψει με όποιον από
μας θέλει και όποιος νικήσει να πληρώσει το κατσίκι που θα φάμε τώρα στο χωριό.''
Με τα προσβλητικά αυτά λόγια ο καπετάνιος κέντησε τη φιλοτιμία
των χωριανών και ένας από αυτούς που ήταν θαλασσινός δέχτηκε να παλέψει με τον Τούρκο.
Μετά από αρκετή ώρα ο Τούρκος εξαντλημένος παραδέχτηκε ότι έχασε. Τότε όλοι οι Τούρκοι
που προσβλήθηκαν από αυτό αρχίσανε να τον βρίζουν, να τον χτυπούν και να τον φτύνουν
γιατί δεν μπόρεσε να νικήσει ένα γκιαούρη.
Έτσι οι Τούρκοι, ντροπιασμένοι δεν ανεβήκανε στο χωριό, αλλά
γυρίσανε πίσω στο καΐκι τους και φύγανε.
Απόσπασμα από την εργασία του εκπαιδευτικού Νικόλαου Γ.
Σταυριανού που αφορά τα Βελανίδια, αντίγραφο
του οποίου βρίσκεται στην βιβλιοθήκη της Κίνησης Γυναικών Βελανιδίων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου