Ο Θρύλος της Μαυροσπηλιάς που σώθηκε στόμα το στόμα από τα Τούρκικα χρόνια

 

  Η Μαύρη Σπηλιά ή Μαυροσπηλιά είναι ένα σπήλαιο το οποίο βρίσκεται στο βουνό πάνω από τα Βελανίδια και μέσα έχουν ανακαλυφθεί εκτός των άλλων και ανθρώπινα οστά, όλοι έχουμε ακούσει την ιστορία που διασώζεται στόμα το στόμα μέσα στα χρόνια και αφορά τον χαμό πολλών κατοίκων της περιοχής που βρήκαν καταφύγιο εκεί, κυνηγημένοι από την μανία των Τούρκων.

  Το κείμενο αυτό είναι του Α. Καραντζή και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΒΕΛΑΝΙΔΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ” στο φύλο Ιουλίου - Αυγούστου 1985 και εξιστορεί τις στιγμές αυτές με έναν εκπληκτικό, ποιητικό τρόπο.

  Η Μαυρισμένη Σπηλιά τάφος αδιάβατος από τα Τούρκικα χρόνια...
Και τώρα κλάϊμα του παιδιού όλους θα σας προδώσει....

ΠΛΑΝΟ

Όταν ακούσθη στη σπηλιά το μαύρο

το μαντάτο

τειρά η Μάνα το παιδί π' αναληγά

στα στήθεια

του Μονάκριβου σφουγγά με τα φιλιά της.

Κι' η παγωμένη της ματιά σα φέρνει τα τριγύρω βλέπει

τα πρόσωπα χλωμά γιομάτα αγωνία

καθώς τειράνε το παιδί πούναι η Σωτηρία!

ΠΛΑΝΟ

Γυναίκα τι στοχάζεσαι και τι αναθυμάσαι;

Που τρέχει τώρα ο λογισμός που σταματά η σκέψη;

Μην πάει στο αγνάντεμα στες θάλασσες αλάργα

που καρτερούσες στο γυαλό ναρθή ο Νιός

η αγάπη για νάβρη η καρδούλα σου το χτύπο της και πάλι

και στα γαλάζια μάτια σου να σβήσει πια το δάκρυ;

Μην πάει στ' αρραβωνιάσματα τραγούδια στα χωράφια

παιχνίδια στες ακρογιαλιές στο τάμα του αη-Νικόλα;

Μη τάχα πάει ο λογισμός σε πρώτη νύχτα γάμου

κι' αναθυμάσαι έρωτα χάδι φιλί και δάκρυ

όρκους αγάπης όνειρα ελπίδες για το μέλλον

κι' ανάκατα σγουρά μαλλιά σαν έγερνε κεφάλι,

στα στήθια εκείνα τα δασά τα θαλασσοπλυμένα

όπου στα πήρε ο Χάροντας της πικροκυματούσας

κι έβαψε μαύρα νιόπαντρη τριών μηνών γκιούσα!

Πάρε μακριά το λογισμό από τα περασμένα

τι τον λοχεύει η θύμηση κι' η θέα του παιδιού σου

αβάπτιστο μικρό Χριστό Σωτήρα του Λαού σου!

ΠΛΑΝΟ

Στο χώμα ρίχνεις νυφικό σκορπά Κωνσταντινάτα

η κοπελιά π' αντίκρυσε βγαλμένο απ' το θυκάρι.

Μαύρο μαχαίρι δίκοπο που το κρατά η μάνα

για να το σύρει στο λαιμό του γιού και κανακάρη!

Παίρνει στα χέρια το παιδί στο χώμα το μαχαίρι

η κοπελιά που θάτανε Νύφη το καλοκαίρι!

ΠΛΑΝΟ

Ούλο τ'ασκέρι τ'άπιστου το πέρασμα γυρεύει

για να μπει μέσα στη σπηλιά να σφάξη

ν'ατιμώσει γέρους ανήμπορους παιδιά μάνες παρθένες κόρες

και των Βατίκων τον ανθό σπαθί να του περάσει.

Ο Μπέης δίνει προσταγή σ'αλλόφρονους στρατιώτες.

- Βάλτε φωτιά στο πέρασμα ρίξτε το τειάφι απάνω

να σκάσουνε οι άπιστοι οι άτιμοι ραγιάδες

όπου δε προσκυνάνε την Τούρκικη σημαία.

Αυτοί π'επήραν τα βουνά Λυκόγκρεμο - Μαλέα

είπαν πως τούτη τη βραδιά σταμάτησε ο αγέρας.

Σύγνεφα μαύρα σκέπασαν αστέρια και φεγγάρι

κι'ούλα τα ψάρια αρχίσανε το βράχο μοιρολόγι

όταν εχάθη στη Σπηλιά η τελευταία ανάσα!

Τούτος ο Μύθος της Σπηλιάς στόμα με στόμα

σώθει στα Τούρκικα τα χρόνια κι έφτασε

στους κατοπινούς ελεύθερους ραγιάδες

όταν την έλεγε ο παππούς σ'αγγόνια ιστορία

πως χάθηκε τόσος λαός στου Τούρκου την Μανία.

ΠΛΑΝΟ ΕΞΟΔΟΣ

Αν είναι Μύθος τι μ'αυτό αν θρύλος κι ιστορία;

Το γεγονός είναι αυτό πως βρίσκονται

ακόμα κόκκαλα αμνημόνευτα.

Μικρών παιδιών κρανία πλάι στ'απόλεμα σπαθιά

κ' στ'άκαπνα ντουφέκια Κωνσταντινάτα και φλουριά

σταυροί κ' δίκοπα μαχαίρια, μαύρα πιθάρια

πούριξαν απάνω τους το τειάφι σα κλείσανε το πέρασμα

σφράγισαν τον αγέρα. Οι Τούρκοι που δεν έμαθαν

πως γράψαν Ιστορία, Γέροι ανήμποροι παιδιά, σαν έγινε η θυσία όταν εχάθη στη Σπηλιά,

Ενός φιλιού η ανάσα!!

                                                                                                   Α. Καραντζής