Τα κάλαντα του Λαζάρου - αναβίωση εθίμου στα Βελανίδια

 

  Το Σάββατο πρωί, ανήμερα του Λαζάρου, δύο μικρά κορίτσια αναβιώσαν ένα από τα παλαιότερα έθιμα του χωριού.

 Το έθιμο ορίζει ότι μικρά παιδιά χωρισμένα σε ομάδες γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας στα χέρια τους ένα ξύλινο σταυρό, πάνω στον οποίο έχουν δεμένο ένα στεφάνι που χουν φτιάξει από μαργαρίτες και το χουν στολίσει με διάφορες χρωματιστές κορδέλες και τραγουδούν τα κάλαντα του Λάζαρου.

 Τα κορίτσια με την παρότρυνση της μητέρας τους, της Αννίτας ακολούθησαν κατά γράμμα το έθιμο και έδωσαν χαρά σε όλους.

Τα κάλαντα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο του Νικόλαου Σταυριανού για την λαογραφία των Βελανιδίων.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός

ο επουράνιος Θεός

εις την πόλη Βηθανία

Μάρθα κλαίει και Μαρία.

Μαθηταί και Αποστόλοι

τότε ευρεθήκαν όλοι

αν εδώ ήσουν Χριστέ μου

δεν θ' απόθνησκε ο αδελφός μου.

Τώρα εγώ πιστεύω

και καλότατα το ξεύρω

οτι δύνασαι αν θέλεις

και νεκρούς να ανασταίνεις.

Τότε Μάρθα και Μαρία

άγωμεν εις τα μνημεία

Τότε ο Χριστός δακρύζει

και τον Άδη φοβερίζει.

Άδη Τάρταρε και Χάρο

Λάζαρο θε να σε πάρω

έβγα έξω αδελφέ μου

φίλε και αγαπητέ μου.

Ευχαριστώ πολύ την Αννίτα για τις πολύ όμορφες φωτογραφίες