Ο κρυμμένος θησαυρός της Λαογραφικής Έκθεσης Βελανιδίων - Έγγραφο του 1867 που αναφέρεται σε εκποίηση περιουσίας “Διαλελυμένων Μονών”

 

  Στη Λαογραφική Έκθεση Βελανιδίων εκτός από τα προφανή πανέμορφα εκθέματα που σε ταξιδεύουν πίσω στην ιστορία και σου διηγούνται την ζωή των προγόνων μας , υπάρχουν και οι “κρυμμένοι θησαυροί” όχι γιατί είναι κάπου κρυμμένοι αλλά γιατί θέλουν λίγο πάρα πάνω την προσοχή μας για να ανακαλύψουμε την αξία τους.

  Σε αυτή την περίπτωση ανήκει και το παρακάτω έγγραφο του 1867, σε πρώτη ανάγνωση βλέπουμε ένα δημόσιο έγγραφο με το οποίο περνάει στην ιδιοκτησία ενός ανθρώπου ένα αγροτεμάχιο το οποίο αναγράφεται λεπτομερώς και συνοδεύεται από σκαρίφημα, αυτό από μόνο του έχει μια ιστορική και συναισθηματική αξία.

  Ας πάμε λίγο πιο βαθιά όμως, ποιες άλλες σημαντικές πληροφορίες μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό, στην αρχή του εγγράφου γίνεται αναφορά σε δυο νόμους στους οποίους στηρίζεται, εδώ εντοπίζουμε ίσως το πιο ουσιαστικό εύρημα.

  Οι νόμοι αυτοί αναφέρονται στην εκποίηση περιουσίας σε τρεις περιπτώσεις, <<περί εκποιήσεως των Εθνικών, Επισκοπικών και των εις τας διαλελυμένας Μόνας ανηκόντων φθαρτών κτημάτων>> μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι δυο πρώτες περιπτώσεις είναι πιο απίθανες για πολλούς λόγους, έτσι αν καταλήξουμε στην τρίτη που αναφέρεται στη περίπτωση εκποίησης κτημάτων από διαλυμένες μονές όχι μόνο επιβεβαιώνει τον όρο “Μικρό Άγιο Όρος” αφού γνωρίζουμε την ύπαρξη μεγάλης μοναχικής κοινότητας στην ευρύτερη περιοχή που αποδεικνύεται από τους βυζαντινούς ναούς και τα χαρακτηριστικά τους, που υπάρχουν μέχρι σήμερα, αλλά μας δίνει και πληροφορίες για το ακριβές σημείο που πιθανά βρισκόταν μια μονή ή μια σκήτη που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Ένα δεύτερο εύρημα που το έχουμε δει και σε άλλα έγγραφα της ίδιας περιόδου προκύπτει από το όνομα του αγοραστή, εδώ βλέπουμε το όνομα <<Παναγιώτης Αντων. Μουτζάτζον>> που προφανώς είναι πρόγονος της οικογένειας των σημερινών “Μουτσάτσων” και βλέπουμε το “ζ” στο όνομα να έχει αντικατασταθεί από το “σ”, σύνηθες φαινόμενο που μας πληροφορεί όμως την αλλαγή κάποιων ονομάτων που προέρχονταν από τα χρόνια της τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα.