Ένα άρθρο από την εξαιρετική δημοσιογράφο , Καλλιόπη Λιβανού.
...φάρος έστιν, όπως θα έλεγε ο Παυσανίας. Ο Φάρος δεν
υπήρχε τον 2ο αι. μ.Χ., στα χρόνια του Παυσανία, όμως σίγουρα στην άκρη του
φοβερού ακρωτηρίου, θα υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων μια "βάρδια",
κάτι, που θα βοηθούσε τους ναυτικούς να μην τσακίζονται στα βράχια του.
...Το έλεγαν, άλλωστε: "Μαλέαν κάμψας, επιλαθού των
οίκαδε": "όταν περάσεις τον Καβομαλιά, ξέχνα την οικογένειά σου
σου...".
...Έτσι την πάτησε κι ο Οδυσσέας. Όταν πήγε να περάσει τον
Μαλέα επιστρέφοντας από την Τροία στην Ιθάκη, η δύναμη του βοριά και του
ρεύματος τον έσπρωξαν εκτός πορείας και τον έστειλε κατευθείαν στα Κύθηρα.
...Όμως, το 1883, στην άκρη του Καβομαλιά, ανεγέρθηκε σε
ύψος 40 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας ένας σπουδαίος πέτρινος Φάρος, με
ύψος πύργου 15 μέτρων και απόσταση φωτοβολίας αρχικά 40 μιλίων. Σήμερα το φως
του φάρου φωτοβολεί σε απόσταση 17 ναυτικών μιλίων εις μνήμη των 17 ναυτικών
που χάθηκαν την 6 Ιανουαρίου του 1993 στο ναυάγιο του πλοίου Κότι1 ανοιχτά του
Κάβομαλιά.
...Είναι ένας από τους σημαντικότερους φάρους του ελληνικού
φαρικού δικτύου. Τελευταίος του φαροφύλακας, ο Βαγγέλης ο Κυνηγαλάκης, με
καταγωγή από τα Αντικύθηρα (https://www.lifo.gr).
Ο Φάρος του Καβομαλιά αναστηλώθηκε το 2010 από το Ίδρυμα
Αικατερίνης Λασκαρίδη, μετά από πρωτοβουλία και τις άοκνες προσπάθειες του
Παναγιώτη Τριπόντικα Panagiotis Tripontikas και του Συνδέσμου Βελανιδιωτών
"Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ". Στον Φάρο υπάρχουν σήμερα τιμητικά δύο βάρδιες
ανδρών του Πολεμικού Ναυτικού και είναι επισκέψιμος, μετά από πορεία περίπου 2
ωρών από το χωριό Βελανίδια, από την πλευρά του Μυρτώου.
...Όνειρο των ανθρώπων και των συλλόγων της περιοχής, μεταξύ
τους και του Πολιτιστικού & Εξωραϊστικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου και του
Συνδέσμου Αγιονικολαϊτών "Ο ΚΑΒΟΜΑΛΙΑΣ", ο Φάρος να γίνει προσβάσιμος
και από την πλευρά του Λακωνικού Κόλπου, μέσω ενός μονοπατιού που θα ενώνει την
Αγία Ειρήνη και τις σκήτες του Καβομαλιά με το Μνημείο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου