Πως προέκυψαν τα τρία πρώτα σόγια στα Βελανίδια

  Στα πολύ παλιά χρόνια, στα Βελανίδια, είχε μόνο τρεις οικογένειες τσοπάνηδων, οι οποίοι επειδή φοβόντουσαν τους πειρατές χτίσανε τα σπίτια τους ψηλά στα βουνά.

Μια μέρα ένα πειρατικό καράβι άραξε στην παραλία. Από το καράβι αυτό βγήκανε έξω τρεις άνθρωποι. Ο ένας από αυτούς ήταν μούτσος μέσα στο καράβι και οι άλλοι δυο ήταν ναύτες.

Οι άνθρωποι αυτοί ανεβήκανε στο βουνό και βρήκαν τους τσοπάνηδες. Εκείνοι φοβήθηκαν αλλά αναγκάστηκαν να τους δεχτούν, τους βάλανε να φάνε και το βράδυ τους στρώσανε για να κοιμηθούν.

Την άλλη μέρα το πρωί, οι τρεις ξένοι ευχαριστήσανε τους τσοπάνηδες, τους χαιρετήσανε και φύγανε για να πάνε να βρουν το καράβι τους στην παραλία. Όμως το καράβι τους είχε αφήσει και είχε φύγει τη νύχτα. Απελπισμένοι τότε οι τρεις ναυτικοί, γυρίσανε πάλι πίσω στους τσοπάνηδες και τους παρακαλέσανε να τους αφήσουν να μείνουν μαζί τους και να τους βοηθούν στις δουλειές τους. Οι τσοπάνηδες το δέχτηκαν αυτό και έτσι σιγά σιγά παντρέψανε τους τρεις ξένους με τα κορίτσια τους.

Ο ένας από αυτούς ήταν μικρός, ο άλλος ήτο δυνατός και ψηλός σαν δράκος και ο τρίτος ήτο πολύ γλεντζές.

Όταν παντρευτήκανε και οι τρεις, επειδή δεν είχαν επίθετα, ζήτησαν από τους βοσκούς να τους δώσουν αυτοί ότι επίθετα ήθελαν.

Έτσι οι βοσκοί:

Στον ένα δώκανε το επίθετο Δράκος γιατί ήταν μεγάλος και δυνατός σαν το δράκο.

Στον άλλο δώκανε το επίθετο Μουτσάτσος γιατί μέσα στο καράβι ήταν μούτσος και

Στον τρίτο δώκανε το επίθετο Γλαντζής γιατί ήταν πολύ γλεντζές και γιατί τραγουδούσε πολύ όμορφα.

Έτσι γίνανε τα τρία πρώτα σόγια που υπάρχουν ακόμα και σήμερα στα Βελανίδια.

Άλλη μια ιστορία με πειρατές που μας περιγράφει με ποιο τρόπο προέκυψαν τα τρία πρώτα σόγια στα Βελανίδια. Η ιστορία αυτή έχει χιλιοειπωθεί  από τους παλαιότερους και έχει αποτυπωθεί στο χαρτί από τον εκπαιδευτικό Νικόλαο Σταυριανό στο βιβλίο του που αφορά την λαογραφία των Βελανιδίων, από όπου έχει αλιευτεί και το απόσπασμα.