Τα Βελανίδια στα χρόνια του Όθωνα (Δήμος Βοιών)

 

  Στα χρόνια του Όθωνα 1834-1835 έγινε στην Ελλάδα η 1η Απογραφή.

Η Ελλάδα είχε 693.592 κατοίκους .

  Στις 21-03-1835 συστήνεται ο Δήμος Βοιών με έδρα το Λάχι και τους οικισμούς Άγιος Νικόλαος και Βελανίδια, οι τρεις οικισμοί μαζί αποτελούνταν συνολικά από 739 κατοίκους και 187 οικογένειες, αναλυτικά βλέπουμε το Λάχιον με 283 κατοίκους (66 οικογένειες), ο Άγιος Νικόλαος με 264 κατοίκους (68 οικογένειες), και τα Βελανίδια 192 κατοίκους και 53 οικογένειες.

Ο Δήμος Βοιών συνορεύει με τον Δήμο Μαλεού (752 κάτοικοι 224 οικογένειες), ο οποίος αποτελείται από το Φαρακλόν, το Μεσοχώρι, την Καστανιά αλλά και την Ελαφόνησο που αυτήν την περίοδο δεν κατοικείται. Στις 08-03-1841 ο ΄Δήμος Μαλεού διαλύεται και οι οικισμοί που τον αποτελούσαν προσαρτώνται στο Δήμο Βοιών.

Ο Όθωνας εκείνη την εποχή 1838-1842 είχε αποστείλει γιατρούς σε όλη την Ελλάδα ώστε να διαπιστωθεί η υγεία του πληθυσμού, μια από τις κατατοπιστικές εκθέσεις που είχαν συνταχθεί εκείνη την εποχή και αφορά τον Δήμο Βοιών ακολουθεί:

Δήμος Βοιών

Έχει έκταση «απ άρκτον προς μεσημβρίαν 3 μυριόμετρα και επέκεινα απ ανατολάς προς δυσμάς ». Συνορεύει «κατ άρκτον με τον δήμον Μαλεού, προς μεσημβρίαν λήγει εις το ακρωτήριον Μαλέα, πανταχόθεν δε περιστοιχείται από την θάλασσαν». Είναι τόπος «κατά μέγα μέρος ορεινός, σκληρός, γυμνός και άκαρπος, εν μέρει πεδινός, πλην άγονος, υγιεινός με κατάστασιν καλλιεργείας μετρία» και παρα­γόμενα προϊόντα «σύκα, κρομμύδια, ολίγον τυρόν και αραβόσιτον».

Οι 1.035 κάτοικοι είναι «γεωργοί, ποιμένες, ναυτικοί και ολίγοι τεχνίτες, κράσεως αιματώδους εν γένει και εύρωστοι». Οι ασθένειες από τις οποίες πάσχουν είναι «πλευρίτιδες, ρευματισμοί, χλωρώσεις, κατάρροι, σπανίως δε γαστρικοί πυρετοί και διαλείποντες» που οφείλονται «εις την ανεμώδη και υψηλήν θέσιν των χωρίων, την απροσεξία από το ψύχος των εχουσών την έμμμηνον ρύσιν γυναικών και την κα- κοφαγία». Ως προφυλακτικά και θεραπευτικά μέτρα προτείνονται «η προφύλαξις από το ψύχος και μάλιστα όσαι ευρίσκονται εις την περίοδον των εμμήνων γυναίκες και η αποχή από τα δύσπεπτα φαγητά».

Στο δήμο υπάρχουν δύο εμπειρικές μαίες, η Χριστίνα Βαστίτσα και η Μ. Τζακελογιαννού.

Νεκροταφεία «δεν υπάρχουν εισέτι προσδιορισμένα».

Υπάρχει επίσης «έν εκ των διαλελυμένων μοναστηριών, ο Άγιος Δημήτριος και έν μονύδριον κατά το ακρωτήριον Μαλέας».

Λάχιον: «εις τας υπώρειας όρους, εις θέσιν λοφώδη, άκαρπον, υγιεινόν με πόσιμα ύδατα τα των φρεάτων και αναβρυτικά και ανέμους κυριεύοντες τον Νότο και τον Εύρο».

Αγιος Νικόλαος, Βελανίδια: «ορεινά και πετρώδη, ολίγον υγιεινά με πόσιμα ύδατα αναβρυτικά και ανέμους κυριεύοντες τον Απιλιώτη και τον Βορέα».

Τα κείμενα αυτά βρίσκονται στο βιβλίο με τίτλο

ΙΑΤΡΟΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ 1838-1842

Της Δήμητρας Σταθοπούλου – Καπετανάκη (εκδόσεις <<Αδούλωτη Μάνη>>)

Οι πληροφορίες προέρχονται από τον Ιατρό Νικόλαο Α. Φωτεινό ο οποίος διορίσθηκε το 1838 ως διοικητικός Ιατρός στην διοίκηση Λακεδαίμονος